To pierwszy raz jak mam żywą styczność z twoją twórczością i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Podoba mi się ta kreatywność, katakumby, przygody, to jest coś! Jedyne na co mogę narzekać, to nie dialogi same w sobie, a ich ilość. Brakuje tu opisów przez to wszystko się gubi i wychodzi z tego bardziej interview niżeli przygoda. Oczywiście widzę, że po myślniku jest opis, ale to nie jest to samo. Opis oddzielony akapitem, bądź wolną linią daje poczucie większego luzu, podświadomie dodaje chwilę pomiędzy akcją, co pozwala odpocząć, ale buduję napięcie. Nie mówię, że zawsze trzeba tego używać, bo nie. Kiedy akcja jest szybka, np walka na noże oczywiste jest ze każda sekunda się liczy. Ale załóżmy taką sytuację.
– Nie doykaj tego! – pisnęła dziewczyna, żując paznokieć. – Oj, nie przesadzaj. – odparł, przewracając oczami i podchodząc bliżej do posągu, kładąc na nim dłoń.
A teraz zamienny to w to:
– Nie dotykaj tego! – pisnęła dziewczyna, żując paznokieć (tu mamy sytuację szybka, odruch, nie ma wyczekiwania) – Oj, nie przesadzaj. – przewrócił oczyma.
Ostrożnie zbliżył się do posągu (tutaj już widzimy, że on zwolnił tempa, podszedł powoli, ostrożnie) i delikatnie przeciągnął dłonią po mosiężnym posągu. Pod palcami wyczuł poruszenie, jakby nagły przy wpływ wody, coś musnęło jego opuszki. (tutaj widać, że kiedy dzielimy dialog i akcję mamy więcej możliwości na opisanie tego, co chcemy przekazać, nie tworząc bałaganu. Mamy tą świadomość, że okej, jego wypowiedź się skończyła, teraz wchidizmy w strefę, gdzie on skończył mówić a jest pochłonięty widokiem przed sobą. Owszem, wypowiedź była, ale ma niewiele wspólnego z faktycznym wyglądem przedmiotu, przebiegiem tempa akcji czy emocji.
Co innego kiedy daliśmy już opis rzeczy, wtedy na luzie można wrzucić po myślniku. Eg:
– To jest fantastyczne. – mruknął, obracając błyszczącą kulę w dłoniach (przedstawimy tu jedną ważną cechę opisanego wcześniej przedmiotu (sory nie chciało mi się tego pisać xd) taką, która rzuca się w oczy, czyli fakt, że kula błyszczy)
Mam nadzieję, że coś da się z tego wyciągnąć. Ale dialogi są świetne, humorystyczne, choć czasami dziwnie nieadekwatne. Brakuje mi troszkę opisów emocji postaci (nie czują strachu? Niepokoju? Dreszcz im nie zbiega po plecach?) alekze to dlatego, że jeszcze ich nie znam, choć przyznam, że ciężko się czasami domyśleć. Ale humorek w rozmowie jest, także ci to popuszczam 💪 Pozdrawiam cieplutko 💙🐳
Poprzednia część 
Libera
To pierwszy raz jak mam żywą styczność z twoją twórczością i jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Podoba mi się ta kreatywność, katakumby, przygody, to jest coś! Jedyne na co mogę narzekać, to nie dialogi same w sobie, a ich ilość. Brakuje tu opisów przez to wszystko się gubi i wychodzi z tego bardziej interview niżeli przygoda. Oczywiście widzę, że po myślniku jest opis, ale to nie jest to samo. Opis oddzielony akapitem, bądź wolną linią daje poczucie większego luzu, podświadomie dodaje chwilę pomiędzy akcją, co pozwala odpocząć, ale buduję napięcie. Nie mówię, że zawsze trzeba tego używać, bo nie. Kiedy akcja jest szybka, np walka na noże oczywiste jest ze każda sekunda się liczy. Ale załóżmy taką sytuację.
– Nie doykaj tego! – pisnęła dziewczyna, żując paznokieć.
– Oj, nie przesadzaj. – odparł, przewracając oczami i podchodząc bliżej do posągu, kładąc na nim dłoń.
A teraz zamienny to w to:
– Nie dotykaj tego! – pisnęła dziewczyna, żując paznokieć (tu mamy sytuację szybka, odruch, nie ma wyczekiwania)
– Oj, nie przesadzaj. – przewrócił oczyma.
Ostrożnie zbliżył się do posągu (tutaj już widzimy, że on zwolnił tempa, podszedł powoli, ostrożnie) i delikatnie przeciągnął dłonią po mosiężnym posągu. Pod palcami wyczuł poruszenie, jakby nagły przy wpływ wody, coś musnęło jego opuszki. (tutaj widać, że kiedy dzielimy dialog i akcję mamy więcej możliwości na opisanie tego, co chcemy przekazać, nie tworząc bałaganu. Mamy tą świadomość, że okej, jego wypowiedź się skończyła, teraz wchidizmy w strefę, gdzie on skończył mówić a jest pochłonięty widokiem przed sobą. Owszem, wypowiedź była, ale ma niewiele wspólnego z faktycznym wyglądem przedmiotu, przebiegiem tempa akcji czy emocji.
Co innego kiedy daliśmy już opis rzeczy, wtedy na luzie można wrzucić po myślniku. Eg:
– To jest fantastyczne. – mruknął, obracając błyszczącą kulę w dłoniach (przedstawimy tu jedną ważną cechę opisanego wcześniej przedmiotu (sory nie chciało mi się tego pisać xd) taką, która rzuca się w oczy, czyli fakt, że kula błyszczy)
Mam nadzieję, że coś da się z tego wyciągnąć. Ale dialogi są świetne, humorystyczne, choć czasami dziwnie nieadekwatne. Brakuje mi troszkę opisów emocji postaci (nie czują strachu? Niepokoju? Dreszcz im nie zbiega po plecach?) alekze to dlatego, że jeszcze ich nie znam, choć przyznam, że ciężko się czasami domyśleć. Ale humorek w rozmowie jest, także ci to popuszczam 💪
Pozdrawiam cieplutko 💙🐳
Kiruto
• AUTOR@Libera Bardzo dziękuję za takie cudowne rady i napewno je wykorzystam w pisaniu kolejnych części! ❤️
Libera
@Kiruto awwww miło mi w takim razie 💛🐤