Obudziłam się jak było już ciemno i jak się okazało królowie i Zuchon spali w kółku obok mnie. Na środku płonął ogień. Próbowałam po cichu wstać, aby nikogo nie obudzić, ale z tarczą, napierśnikiem, mieczem, sztyletem i kuszą, dałoby radę wstać bez hałasu? No raczej nie… Najbliżej mnie spał Edmund, przepraszam: KRÓL EDMUND. Spojrzałam na niego i zrobiło mi się gorąco. Moje myśli wariowały. Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Mama zawsze mi mówiła jak to jest się zakochać, ponieważ było wiele przypadków gdzie na chama szukałam chłopaka-tylko i wyłącznie, żeby w szkole się ode mnie odczepili. Gdy moja twarz była jak lawa odwróciłam wzrok i spojrzałam na ogiera, bo czarnowłosy przebudził się od hałasu zrobionego przeze mnie… To było niemożliwe! Nie można się tak po prostu zakochać! Trzeba się poznać. Bynajmniej tak mi się wydawało. Stałam przodem do ogiera i tyłem do Edmunda. Czułam jak pożera mnie wzrokiem, więc się odwróciłam i zapytałam moim wrednym głosem:
-Tak?
-Czemu się rumienisz?-odpowiedział czarnowłosy pytaniem.
-Pierwsza zadałam pytanie!-powiedziałam poważnie.-A co do tego to rumienię się bo mogę…
-Yhym…-zaśmiał się pod nosem.
-Co Cię śmieszy Panie Królu?-podeszłam do niego i siadłam obok niego.

SPOILER!