Pamiętacie wpis, w którym opisałam mój koszmar, który z jakiegoś powodu miałam po 7 odcinku "WandaVision". Tak? To coś wam powiem. To było nic w porównaniu z tym, co mi się śniło ostatnio.

W piątek wróciłam z premiery "Czarnej Wdowy". Ogarnęłam się, obejrzałam jeszcze jakiś film na Polsacie i poszłam spać.
I uwaga: śniło mi się, że jestem córką Kapitana Ameryki. Byłam na jakimś zadupiu i nagle zaczepiło mnie dwóch kolesi. Wyraźnie mieli jakiś problem do Steve'a i uznali, że skoro jego nie znaleźli to wyżyją się na mnie. Jeden z nich usiadł mi na plecach i złapał mnie za szyję, a drugi zaczął mnie okładać pięściami. Może to kwestia krzywego spania, ale po przebudzeniu bolało mnie dokładnie to miejsce, w które uderzał mnie ten facet.

Ale drugi sen to już w ogóle petarda..
Śniło mi się, że jestem albo w bazie Avengers albo na statku Thanosa. Miałam takie moce jak Wanda. Przy ich użyciu umieściłam wszystkie Kamienie Nieskończoności na rękawicy. Thanosa uwięziłam, a rękawice założyłam. Oddaliłam się trochę. Już miałam pstryknąć, ale wtedy zobaczyłam, że Thanos się uwolnił. Zanim zdążył do mnie podejść pstryknęłam. I we śnie i w rzeczywistości, ponieważ w momencie pstryknięcia obudziłam się.

Jeśli wy też mieliście ostatnio jakieś dziwne sny to piszcie. Chętnie o tym poczytam.

Po 7 odcinku „WandaVision” jestem bardzo smutna. A konkretnie to po momencie, kiedy się okazało, że to Agnes (a właściwie Agatha Harknes) stworzyła tą podróbę Pietro. Się okazuje, że mój brat (fikcyjny) nigdy nie wróci i, tak jak Wanda, muszę się z tym pogodzić.