moje luźne przemyślenia wsm sory za błędy
Dostęp do międzynarodowego internetu, gdzie każdy może mieć dostęp do informacji i może dzielić się swoimi poglądami, oraz poznawać poglądy innych, może być największą zagładą umierającego liberalnego świata.
W Chinach dostęp do internetu z góry jest ograniczony, a informacje, które wyświetlą się na ekranie komputera w Szanghaju są sortowane, polaryzowane i dostosowywane do tego stopnia, żeby odpowiadał rządowi i wpasowywał się do archetypu mieszkańca Chińskiej republiki ludowej, tak więc nie występuje tam problem krążących i zdobywających uwagę informacji, nie odpowiadających rządowi.
Jednak w krajach, w których internet jest nieocenzurowany (przynajmniej oficjalnie), ludzie odkrywają odpowiadające im ideologie, które sprzeciwiają się statusowi quo, lub znajdują fakty, które w ich oczach niszczą wizerunek ojczyzny i zachęcają ich do emigracji. Przez to ludzie wymykają się z rąk liberalnej władzy, wyjeżdżając do krajów, które mogą zapewnić im lepszy byt, albo które wyznają preferowaną przez nich ideologię, albo przeciwnie, zostają, żeby walczyć o nowy porządek świata. I najciekawsze w tym wszystkim jest to, że nie da się tego powstrzymać. Pewnie w niektórych krajach szerzona jest odpowiednia propaganda, jednak ludzie, którzy odkryli już swoją prawdę, będą odporni na rządową agitację.
Ignorowanie tego problemu też nie przynosi rezultatów, co doskonale widać po przykładzie USA. Przez nieskończoną ilość prawicowych i lewicowych stron internetowych, komentarzy, filmików itd. społeczeństwo Stanów stało się tak zdecentralizowane i podzielone, że kraj stoi na skraju wojny domowej. Na dodatek wiedza o, przykładowo często poruszanej, darmowej opiece medycznej, dostępnej w niemal wszystkich krajach Europy, powoduje, że bystrzejsi Amerykanie stają się wściekli i budzi się w nich chęć zmiany.
Propaganda nie działa, ignorowanie też nie, więc co?
Oczywiście najlepszym sposobem byłoby wysłuchanie ludu, poprawienie sytuacji w swoim kraju, walka z dezinformacją i nienawiścią we własnym społeczeństwie, zamiast ją podsycać dla wpływów. Jednak ta ścieżka, w najlepszym wypadku tworząca egalitarne społeczeństwo, odsuwa od władzy ludzi tak do niej przyzwyczajonych. Jednak to tylko sfera marzeń, w praktyce trzeci sposób jest mniej moralny, acz równie skuteczny.
Zamiast idealizować ojczyznę, postanowili kompletnie ją niszczyć.
Dostęp do internetu pozwala obywatelom poznać lepszy świat i odtwarzać w głowie niekończące się pytanie "a co gdybym ja mógł tak żyć". I ta myśl wystarczy, żeby zastosować drenaż mózgów na swoją własną korzyść. Zdemolować kraj do tego stopnia, że zrezygnowani, bądź zastraszeni opozycjoniści, będą zmuszeni uciekać z kraju. Do tego stopnia, że niepotrzebna grupa społeczna, klasowa, bądź etniczna, będzie eksterminowana pod przykrywką konserwatywnych poglądów lub braku odpowiedniego dofinansowania. Do tego stopnia, że ludzie stracą już jakąkolwiek nadzieję na lepszą przyszłość dla kraju, w którym przyszli na świat. Wykorzystali więc internet po to, żeby pokazać niepokornym, gdzie mają uciekać.
W pierwszych dwóch sposobach walki z problemem, ludzie, przez nieudolność i nieprzystosowanie rządu, po prostu wysypywali się z rąk rządzących.
W trzecim i tak zabójczo powszechnym sposobie, rząd zaciska ręce tak mocno, że wszyscy ludzie kruszą się między palcami, a w dłoni pozostają tylko okruchy.
Możemy zaprzeczać, przeklinać, wykłócać się, ale w rzeczywistości tylko ten ostatni sposób zapewnia nieograniczoną i stabilną władzę. I w przeciwieństwie do Chin, które są otwarcie opresyjne, tak w przypadku rządzenia okruchami, robisz to przykryty liberalnym płaszczem.
Bo w świecie, który skonstruowaliśmy, nie liczy się los otaczających nas ludzi, a zwykły trybik w mózgu, który produkuje hormony szczęścia i to tylko dzięki iluzji, że w jakiś sposób jesteśmy lepsi od innych.