Po 7 miesiącach wpadłam ponownie.
Szczerze powiedziawszy, z moim odejściem wiąże się kilka nieprzyjemnych wspomnień i słów, których nie chciałam słyszeć.
Jednak mam je chyba już za sobą.
Piszę tu, bo chcę Wam dać znać, – jeśli ktokolwiek to jeszcze przeczyta – że mam się dobrze. W tym wpisie chciałabym pokazać Wam malutki fragment mojego obecnego życia.
Mam na imię Dominika i mam 14 lat. Mieszkam na wsi, pod średniej wielkości miastem, jednak to w owym mieście spędzam większość swego czasu – chodzę tam do szkoły, mam tam znajomych. Kocham muzykę, w każdej postaci. Od roku uczę się grać na gitarze elektrycznej. Już nie chodzę na zajęcia wokalne, bo przynosiły mi za dużo stresu, lecz wciąż uwielbiam śpiewać i bardzo często to robię. Słucham przeróżnej muzyki – jeśli ktoś jest zainteresowany, możecie przejrzeć moje playlisty na Spotify, moja nazwa to @zegnamyreklamy. Moim hobby jest również pisanie tradycyjnych listów. Prowadzę konwersacje z ponad dwudziestoma osobami i mam z tego mnóstwo radości. Chciałabym lepiej rysować, ale jakoś nie mam do tego motywacji. Kocham naturę. Staram się być jak najbardziej ekologiczna. Jestem wegetarianką. Spędzam dużo czasu blisko natury, potrafię zachwycać się drobnymi rzeczami, takimi jak pajęczyna mieniąca się w słońcu. Od niedawna, wyprowadzam psy w schronisku, kiedy tylko mam taką możliwość. Czytam dużo książek i oglądam dużo filmów – to chyba moje ulubione formy sztuki, nie licząc muzyki.
Kocham ludzi. W każdym widzę coś pięknego, z każdym chciałabym porozmawiać, spędzić czas, zaufać. Nie jestem zbyt pewna siebie, dlatego nawiązywanie relacji z innymi bywa dla mnie bardzo trudne i stresujące. Mimo tego staram się przezwyciężać moje lęki i być sobą w kontaktach z ludźmi. Mam taką wadę, że jeśli dobrze mi się z kimś rozmawia, za szybko się otwieram i mówię dużo poufnych rzeczy. W ten sposób, wiele razy zawiodłam się na ludziach, którzy, jak się okazało, mieli wobec mnie złe intencje. Bardzo chciałabym znaleźć drugą połówkę, strasznie brakuje mi takiej osoby.
Jeśli chodzi o opowiadania czy wiersze, nie piszę ich już. Jakoś nie mogę się za to zabrać, nie potrafię, wszystko jest niewystarczająco dobre, szybko się poddaję. Jednak proszę, nie odbierajcie mnie przez to jako innej, gorszej osoby, niż wtedy, gdy pisałam. To tak nie działa, nie było żadnego przełomu, nie zmieniłam się. Zrezygnowałam z jednej pasji, to wszystko. Teraz inne rzeczy dają mi szczęście.
Po wakacjach idę do ósmej klasy podstawówki. Jestem podekscytowana i lekko przestraszona, bo już niedługo będę musiała wybrać szkołę średnią, a na ten moment niezbyt wiem, co chciałabym robić w przyszłości. Jednak mam jeszcze trochę czasu na decyzję, trzymajcie za mnie kciuki! W tym momencie jestem w Górach Izerskich. Naprawdę mi się podoba, uwielbiam takie miejsca. Za tydzień jadę nad morze, najbardziej cieszy mnie to, że spotkam się tam z przyjacielem. Po powrocie znad morza chciałabym porządnie się zmotywować i jak najlepiej wykorzystać końcówkę wakacji. Być może uda mi się spędzić weekend u przyjaciółki w Poznaniu. Planuję przycisnąć z grą na gitarze i nauczyć się jak najwięcej, zacząć przygotowywać się do szkoły, wysłać chociaż 5 listów, dużo się ruszać, najczęściej, jak mogę chodzić do schroniska, zrobić przemeblowanie w pokoju, zrobić planer na rok szkolny i pograć na pianinie. Mam nadzieję, że uda mi się zrobić te rzeczy i będę z tego miała sporo szczęścia.
Co do szczęścia… Ostatnio dużo obserwuję i zastanawiam się, jakie rzeczy mi je dają. Kiedy czuję się dobrze. Zauważyłam, że są to między innymi dobre relacje z ludźmi, żartowanie i robienie ciekawych rzeczy, koncerty i festiwale, granie w zespole, robienie dobrych rzeczy dla innych, pomaganie, dobieranie ładnych stylizacji i poczucie, że wyglądam dobrze, taniec czy przebywanie blisko natury i jej obserwacja. Uważam, że to naprawdę ważne, żeby wiedzieć, co daje nam radość i skupianie się właśnie na tych rzeczach, robienie ich jak najczęściej, żeby po prostu być szczęśliwym i spełnionym.
To taki mały urywek z mojego życia. Skupiłam się głównie na tych pozytywnych rzeczach. Choć negatywów nie brakuje, muszę z uśmiechem przyznać, że to one przeważają. Chciałabym, w taki właśnie sposób, dowiedzieć się, co słychać u Was. Proszę, napiszcie w komentarzach coś takiego, jak ja wyżej, bo naprawdę interesuje mnie, jak się macie. Postaram się pojawiać tutaj co jakiś czas z różnymi tekstami i przemyśleniami. Mój profil jest dla Was otwarty – piszcie, co Wam w duszy gra. Nie zapomniałam o Was! Zaraz lecę jeść kolację. Życzę Wam wszystkiego dobrego, Świetliki! Kochajcie się!
~Dominika
PS. Jeśli ktoś chciałby utrzymywać ze mną kontakt, piszcie w wiadomościach prywatnych – mogę podać instagrama lub facebooka, chętnie z Wami popiszę.