Oczywiście zawsze wszystko muszę zepsuć, nie umiem inaczej. To jak klątwa, która ciągnie się za mną jak cień. Straciłam wszystko co dla mnie ważne, przez ten talent do psucia wszystkiego l. Dziękuje za taki dar wolałabym go nie dostać. Przechodzę próbę i nie zdaję, poddaję się w połowie i już nri wstaję. Jak mam to naprawić? Myślę o tym codziennie. Nie wymyśliłam nic sensownego przez całe życie, więc czemu teraz ma się udać? Chyba czas się poddać, odpuścić i pójść na dno. Zostać tam aż nie zabraknie tlenu

Cały dzień był super gdyby nie ten jeden element który wszystko psuje, cały dzień, całe szczęście wszystko. Motywacja idzie na dno. Jeden szczegół bo powiedziałam coś czego nie powinnam pod wpływem emocji. Pewnie poćwiczę, bo aktywność fizyczna i muzyka pomagają mi wyczyścić umysł, a także zapisywanie wszystkiego na papierze, a wy jakie ma sposoby na radzenie sobie z emocjami?

Jak się czujecie? Opiszcie w kilku zdaniach lub w jednym <3

Papa 🫶🏻