🐺𝐇𝐚𝐥𝐥𝐨 𝐦𝐞𝐢𝐧𝐞 𝐖ö𝐥𝐟𝐞🐺
Przepraszam, że byłam tu nieobecna przez taki długi czas, ale w moim życiu miały miejsce takie wydarzenia, po których potrzebowałam trochę czasu, by to wszystko przemyśleć, jakoś ogarnąć i móc znowu wrócić do normalnego życia, czyli przyjść tu i Wam spokojnie o tym wszystkim opowiedzieć! Ale najpierw tradycjnie spytam, co u Was!

✨•°*𝓕𝓻𝓪𝓰𝓮𝓷*°•✨

🍓● Jak tam u Was? Wydarzyło się ostatnio coś ciekawego?
🍵● Jakieś plany na następny tydzień?
🍓● Dużo macie nauki? Kiedy zaczynają Wam się wakacje?
🍵● Czujecie już ten letni vibe?

🌒~𝓦𝓪𝓼 𝓫𝓮𝓲 𝓶𝓲𝓻~🌒
No a teraz nadszedł czas, by opowiedzieć, co takiego stało się u mnie. A więc chodzi znowu o tym Sergiusze i mówię z wyprzedzeniem, że niczego wesołego za chwilę nie przeczytacie. No więc to się wydarzyło po zakończeniu roku szkolnego. Na linijce zatańczyliśmy walca, wszystko wyszło bardzo dobrze, mimo tego, że świeciło słońce. Później zaczęło robić się tylko lepiej a lepiej i to na tyle, że nie mogłam uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Przed linijką bardzo się ożywił, kiedy mnie zobaczył, powiedział, że jestem bardzo piękna (no bo po całym dniu + poranku tamtego dnia przygotowań inaczej wyglądać nie mogła + ta szykowna biała suknia jednak robi swoje), a po linijce nawet podszedł do mojego ojca, żeby uścisnąć mu dłoń. Później zgodził się pójść na spacer ze mną i jeszcze innymi osobami z jego klasy, wśród których była też uch wychowawczyni.

Kiedy ruszyliśmy na spacer, zdecydowałam, że chciałabym wypić ice latte, więc poszliśmy z nim do kawiarni, by go kupić, póki reszta poszła dalej. No więc on nawet sam zapłacił za mój ice latte! Kiedy wyszliśmy, reszta już gdzieś się podziała, więc spytałam, czy będziemy ich szukać, a on odpowiedział, że nie potrzebujemy ich, sami pospacerujemy. To był jak jakiś sen, wszystko było na tyle pięknie, że nie wyglądało na rzeczywistość. Potem jednak ich znaleźliśmy i spacerowaliśmy z nimi.

A potem, kiedy już wracaliśmy, było jeszcze za wcześnie, żeby iść do domu, ale on nagle zadzwonił do rodziców i powiedział, że wkrótce już można będzie go zabrać. Wtedy pobiegłam za nim, bo chciał już odejść, a ja chciałam spędzić z nim jeszcze trochę czasu, zjeść lody na ławce czy coś. Jednak on stał na swoim, a potem nagle zaczął zadawać dziwne pytania. Ja odpowiadałam na nie bez wahania, chociaż z niedużym zaskoczeniem, aż nagle spytał "Kochasz mnie?". Powiedzieć, że byłam zszokowana jest oczywiście za mało. Odpowiedziałam mu wtedy coś w stylu "zależy, czy kochasz mnie ty" i zrozumiałam, że za chwilę stanie się to, co zdecyduje w końcu o wszystkim. I szansa tu jest 50/50. Tak albo nie. Innego być nie może. "Rozumiesz, ja nie kocham ciebie". Po tych słowach na wszystko naszła jakaś mgła.

Potem porozmawialiśmy jeszcze przez parę minut, powiedział, że lubi mnie jak przyjaciela i że bardzo chce ze mną przyjaźnić, ale nie więcej tego. No jak zawsze w skrócie. Jak kurde zawsze we wszystkich tych piosenkach, książkach i serialach. Od samego początku i do samego końca to wszystko wyglądało jak w jakiejś k-dramie! To był jakiś film, niestety ze smutnym końcem. Ale teraz zrozumiałam, że być może zrobił poprawnie. Partnerskie relacje w szkole nie są najlepszą opcją, bo wszyscy o tym będą mówić, każdy o wszystkim będzie wiedział, bo informacja w szkole rozchodzi się szybciej, niż reakcja jądrowa. I tak zostaliśmy już chyba największym shipem szkoły, chociaż nawet nie byliśmy w żadnych związku czy coś, a jakby ta "przyjaźń" przerosła do czegoś większego, jakbyśmy naprawdę weszli w związek, nie wyglądałoby to najlepiej, bo to jednak szkoła, a we wrześniu będziemy w dodatku w jednej klasie. To byłoby niezbyt dobrze dla nas obojga. W dodatku powiedział, że na razie nie potrzebuje związków czy jakiejś miłości, ale widzi, jak ja się wobec niego zachowuję, dlatego nie chce, żebym marnowała czas na to, czego i tak nie wyjdzie i żebym lepiej poszukała kogoś innego. Naprawdę życzy mi szczęścia, więc tak zrobił.

Smutne to oczywiście jest, ale zrobił tak, jak powinien. W dodatku powiedział wszystko prosto, lecz nie kontynuował grać w te gry, za co mu duży szacunek. Teraz wspominam wszystkie tamte piękne chwile, tamte spojrzenia, uśmiechy i gesty, i rozumiem, że być może też coś do mnie czuje, ale widzi, że to, jak za nim biegam (muszę przyznać, to właśnie tak jest, nie będę kłamać) źle wpływa na moją reputację i na jego w sumie też, więc chyba postanowił, póki nic poważnego jeszcze się nie zdarzyło, zrobić tak. Boli, ale… Kurde, o czym ja myślę, to jest po prostu jakiś randomowy Rosjanin, i tak nic by nie wyszło, muszę być z Polakiem i powinnam już przestać patrzeć na tych ruskich.

Teraz patrzę na to, ile mi wyszło, ale przepraszam, chciałam się wygadać, w dodatku dla niektórych to może być ciekawe, więc napisałam to. Oczywiście, nie zmuszam to czytania tego wszystkiego, bo tego naprawdę bardzo dużo jest haha 😅

🪷 Przez ten czas nazbierało się bardzo dużo powiadomień, później postaram się wszystko ogarnąć. W dodatku widzę, że prawie dobiliśmy już 500 obs, a to znaczy, się pora robić ten specjał :) Dobra, to już będzie jutro, a teraz muszę już lecieć spać!

🖤🩷𝐆𝐮𝐭𝐞 𝐍𝐚𝐜𝐡𝐭!🩷🖤

✧•>>>>>>>>>>>>•°*✯🌕✯*°•<<<<<<<<<<<<•✧
𝚌𝚘𝚝𝚢𝚐𝚘𝚍𝚗𝚒𝚘𝚠𝚢 𝚜𝚎𝚊𝚗𝚜 𝚊𝚜𝚝𝚛𝚘𝚏𝚘𝚝𝚘𝚐𝚛𝚊𝚏𝚒𝚒
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
To jest Galaktyka Centaurus A – najbliższa nam aktywna galaktyka. Jest to zdjęcie złożone, zrobione za pomocą rentgenowskiego- i radioteleskopu.