🌒#13 𝑪𝑰𝑬𝑲𝑨𝑾𝑶𝑺𝑻𝑲𝑰 𝒛 ,,𝑨𝒓𝒕 𝒐𝒇 𝑨𝒅𝒐𝒍𝒆𝒔𝒄𝒆𝒏𝒄𝒆'' ⤵️
——————————————
𝑲𝑰𝑴 𝑾 𝑨𝒐𝑨 𝑱𝑬𝑺𝑻 𝑹𝑬𝑰𝑵𝑮𝑶𝑳𝑫?
——————————————
𝑨𝒊𝒍𝒃𝒆𝒂𝒓𝒕 𝑹𝒆𝒊𝒏𝒈𝒐𝒍𝒅, jak jest to ujęte w rozdziale dziesiątym, jest czarodziejskim pisarzem epoki romantyzmu, którego dzieła znają i Ted, i Kayleigh oraz o nich dyskutują. Oczywiście, jego istnienie w uniwersum HP nie jest kanoniczne; jego postać jest moją autorską fantazją. Jednak na podstawie jego dzieł 𝒎𝒐𝒛̇𝒏𝒂 𝒈𝒐 𝒑𝒓𝒛𝒚𝒓𝒐́𝒘𝒏𝒂𝒄́ 𝒅𝒐 𝒊𝒔𝒕𝒏𝒊𝒆𝒋𝒂̨𝒄𝒆𝒈𝒐 𝒂𝒖𝒕𝒐𝒓𝒂, a nawet zupełnie go z nim utożsamić.

Oto fragment, w którym jest o nim mowa po raz pierwszy:

,,— 𝑁𝑎𝑗𝑤𝑖𝑑𝑜𝑐𝑧𝑛𝑖𝑒𝑗. — 𝐶ℎł𝑜𝑝𝑎𝑘 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑐ℎ𝑦𝑙𝑖ł 𝑏𝑢𝑡𝑒𝑙𝑘𝑒̨, 𝑏𝑦 𝑠𝑝𝑟𝑎𝑤𝑑𝑧𝑖𝑐́, 𝑐𝑧𝑦 𝑟𝑧𝑒𝑐𝑧𝑦𝑤𝑖𝑠́𝑐𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑝𝑢𝑠𝑡𝑎. — 𝐽𝑎𝑘 𝑡𝑜 𝑚𝑜́𝑤𝑖𝑎̨, 𝑘𝑡𝑜 𝑚𝑎 𝑑𝑜𝑏𝑟𝑎̨ 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑒̨𝑐́, 𝑡𝑒𝑚𝑢 ł𝑎𝑡𝑤𝑖𝑒𝑗 𝑜 𝑤𝑖𝑒𝑙𝑢 𝑟𝑧𝑒𝑐𝑧𝑎𝑐ℎ 𝑧𝑎𝑝𝑜𝑚𝑛𝑖𝑒𝑐́.

𝑇𝑒𝑑𝑑𝑦 𝑧𝑛𝑎ł 𝑡𝑒𝑛 𝑐𝑦𝑡𝑎𝑡.

— 𝑇𝑜 𝐴𝑖𝑙𝑏𝑒𝑎𝑟𝑡 𝑅𝑒𝑖𝑛𝑔𝑜𝑙𝑑. — 𝑇𝑒𝑑 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑜́𝑔ł 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑜𝑝𝑟𝑧𝑒𝑐́ 𝑧𝑑𝑢𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑢. — 𝑍𝑛𝑎𝑠𝑧 𝑔𝑜?

— 𝐴 𝑘𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑧𝑛𝑎.

— 𝐽𝑎𝑘 𝑡𝑜 ,,𝑘𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑧𝑛𝑎"?! 𝑁𝑖𝑒 𝑤𝑖𝑒𝑚, 𝑤 𝑗𝑎𝑘𝑖𝑐ℎ 𝑘𝑟𝑒̨𝑔𝑎𝑐ℎ 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑜𝑏𝑟𝑎𝑐𝑎𝑠𝑧, 𝑎𝑙𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡𝑒𝑠́ 𝑝𝑖𝑒𝑟𝑤𝑠𝑧𝑎̨ 𝑜𝑠𝑜𝑏𝑎̨, 𝑧 𝑗𝑎𝑘𝑎̨ 𝑟𝑜𝑧𝑚𝑎𝑤𝑖𝑎𝑚, 𝑎 𝑗𝑎𝑘𝑎 𝑧𝑛𝑎 𝐿𝑜𝑑𝑜𝑤𝑒𝑔𝑜 𝐾𝑠𝑖𝑒̨𝑐𝑖𝑎! — 𝑇𝑒𝑑 𝑢𝑐𝑖𝑎̨ł 𝑛𝑎 𝑐ℎ𝑤𝑖𝑙𝑒̨. — 𝐵𝑜 𝑐𝑧𝑦𝑡𝑎ł𝑒𝑠́ 𝐿𝑜𝑑𝑜𝑤𝑒𝑔𝑜 𝐾𝑠𝑖𝑒̨𝑐𝑖𝑎, 𝑝𝑟𝑎𝑤𝑑𝑎? 𝑁𝑖𝑒 𝑚𝑜́𝑤 𝑚𝑖, 𝑧̇𝑒 𝑛𝑖𝑒. ''

Treść owego ,,Lodowego Księcia", dzieła Reingolda, o jakim dyskutują Kayleigh i Ted, jest przez nich sparafrazowana w następujący sposób: ,,𝑍𝑖𝑚𝑎̨ 𝐿𝑜𝑑𝑜𝑤𝑦 𝐾𝑠𝑖𝑎̨𝑧̇𝑒̨ (…) 𝑗𝑎𝑑𝑎̨𝑐 𝑛𝑎 𝑠𝑎𝑛𝑖𝑎𝑐ℎ 𝑧𝑎𝑝𝑟𝑧𝑒̨𝑧̇𝑜𝑛𝑦𝑐ℎ 𝑤 𝑏𝑖𝑎ł𝑒 𝑘𝑜𝑛𝑖𝑒, 𝑟𝑜𝑧𝑠𝑖𝑒𝑤𝑎 𝑝𝑜 𝑤𝑖𝑜𝑠𝑘𝑎𝑐ℎ 𝑚𝑎ł𝑒, 𝑜𝑠𝑡𝑟𝑒 𝑖 𝑡𝑤𝑎𝑟𝑑𝑒 𝑜𝑘𝑟𝑢𝑐ℎ𝑦 𝑙𝑜𝑑𝑢. 𝐵𝑖𝑎𝑑𝑎 𝑡𝑒𝑗 𝑑𝑧𝑖𝑒𝑤𝑐𝑧𝑦𝑛𝑖𝑒, 𝑘𝑡𝑜́𝑟𝑎̨ 𝑡𝑎𝑘𝑖 𝑜𝑘𝑟𝑢𝑐ℎ 𝑡𝑟𝑎𝑓𝑖 𝑤 𝑜𝑘𝑜 𝑙𝑢𝑏 𝑠𝑒𝑟𝑐𝑒… […] 𝐴𝑙𝑏𝑜𝑤𝑖𝑒𝑚 𝑡𝑎𝑘𝑎 𝑜𝑠𝑜𝑏𝑎 𝑠𝑡𝑎𝑗𝑒 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑝𝑜𝑡𝑒𝑚 𝑧𝑎𝑔𝑢𝑏𝑖𝑜𝑛𝑎, 𝑛𝑖𝑐 𝑗𝑢𝑧̇ 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑤 𝑠𝑡𝑎𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑗 𝑢𝑐𝑖𝑒𝑠𝑧𝑦𝑐́, 𝑎 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜, 𝑐𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑎 𝑤 𝑠𝑜𝑏𝑖𝑒 𝑏𝑖𝑒𝑙𝑖 𝑠́𝑛𝑖𝑒𝑔𝑢, 𝑠𝑡𝑎𝑗𝑒 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑑𝑙𝑎𝑛́ 𝑏𝑟𝑧𝑦𝑑𝑘𝑖𝑒, 𝑤𝑠𝑡𝑟𝑒̨𝑡𝑛𝑒 𝑖 𝑜𝑑𝑟𝑎𝑧̇𝑎𝑗𝑎̨𝑐𝑒… (…) 𝑁𝑖𝑒 𝑧𝑎𝑧𝑛𝑎 𝑠𝑝𝑜𝑘𝑜𝑗𝑢, 𝑝𝑜𝑟𝑧𝑢𝑐𝑖 𝑤𝑠𝑧𝑦𝑠𝑡𝑘𝑜, 𝑝𝑜𝑑𝑎̨𝑧̇𝑦 𝑧𝑎 𝐿𝑜𝑑𝑜𝑤𝑦𝑚 𝐾𝑠𝑖𝑒̨𝑐𝑖𝑒𝑚, 𝑧𝑎 𝑠𝑤𝑜𝑖𝑚 𝑚𝑎𝑟𝑧𝑒𝑛𝑖𝑒𝑚 𝑖 𝑚𝑖ł𝑜𝑠́𝑐𝑖𝑎̨. 𝑅𝑧𝑒𝑐𝑧 𝑗𝑎𝑠𝑛𝑎, 𝑛𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑔𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑜𝑑𝑛𝑎𝑗𝑑𝑧𝑖𝑒, 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑧𝑔𝑖𝑛𝑖𝑒 𝑧 𝑡𝑒̨𝑠𝑘𝑛𝑜𝑡𝑦 𝑧𝑎 𝑛𝑖𝑚. 𝑷𝒓𝒂𝒘𝒅𝒂 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒐𝒌𝒓𝒖𝒄𝒉𝒆𝒎 𝒍𝒐𝒅𝒖, 𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑎𝑘 𝑅𝑒𝑖𝑛𝑔𝑜𝑙𝑑 𝑧𝑎𝑘𝑜𝑛́𝑐𝑧𝑦ł 𝑡𝑒̨ 𝑏𝑎𝑙𝑙𝑎𝑑𝑒̨?''

Ostatnie zdanie jest kluczowe, jeśli chcemy dociec, kto tak naprawdę kryje się za piórem Reingolda. Jest to autor sagi o Wiedźminie, 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒛𝒆𝒋 𝑺𝒂𝒑𝒌𝒐𝒘𝒔𝒌𝒊. W ciekawostkach o AoA pojawiły się już takie, w których unaoczniałam wam moje subtelne referencje do dzieł tego autora, bo nie ukrywam, że jestem jego wielką fanką ;) Wracając…

Owa opowieść o Lodowym Księciu jest w gruncie rzeczy przekształconą elfią baśnią z uniwersum Wiedźmina, której główną postacią jest 𝑲𝒓𝒐́𝒍𝒐𝒘𝒂 𝒁𝒊𝒎𝒚, wzorowana rzecz jasna na Andersenowej Królowej Śniegu. Baśń tę przytacza w rozmowie z tytułowym Geraltem Yennefer (ma to miejsce w opowiadaniu ,,𝑶𝒌𝒓𝒖𝒄𝒉 𝑳𝒐𝒅𝒖''; dwójka ta przebywa wtedy wspólnie w elfickim mieście Aedd Gynvael). Sens tego opowiadania w skrócie zostaje uchwycony przez Teda: ,,𝑾ł𝒂𝒔́𝒏𝒊𝒆, 𝒑𝒓𝒂𝒘𝒅𝒂 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒐𝒌𝒓𝒖𝒄𝒉𝒆𝒎 𝒍𝒐𝒅𝒖! 𝑳𝒐́𝒅 𝒔𝒕𝒂𝒋𝒆 𝒔𝒊𝒆̨ 𝒕𝒖 𝒔𝒚𝒏𝒐𝒏𝒊𝒎𝒆𝒎 𝒕𝒆̨𝒔𝒌𝒏𝒐𝒕𝒚 𝒊 𝒏𝒊𝒆𝒔𝒑𝒆ł𝒏𝒊𝒐𝒏𝒚𝒄𝒉 𝒎𝒂𝒓𝒛𝒆𝒏́''. Jednak dla dociekliwych zostawiam link z pełną interpretacją, a wcześniej streszczeniem opowiadania:

🌜 https://lekturygimnazjum.pl/miecz-przeznaczenia/okruch-losu-streszczenie/jak-rozumiesz-slowa-prawda-jest-okruchem-lodu/

Na koniec dodam jeszcze, że mam w zanadrzu jeszcze parę ciekawostek z AoA, lecz co do samego AoA — wkrótce zostanie opublikowana ostatnia część tej serii, także gorąco zapraszam do nadrobienia ewentualnych zaległości! Zdradzę też, że po AoA ukaże się oneshot z uniwersum wiedźmina, którego udostępnię również na wattpadzie. Tych, którzy sagi o wiedźminie nie czytali, zachęcam do tego!!! Także miłej lektury ;)

🌠 Do następnego!
𝑵𝒐𝒙𝒊𝒆.

🌒#11 𝑪𝑰𝑬𝑲𝑨𝑾𝑶𝑺𝑻𝑲𝑰 𝒛 ,,𝑨𝒓𝒕 𝒐𝒇 𝑨𝒅𝒐𝒍𝒆𝒔𝒄𝒆𝒏𝒄𝒆'' ⤵️
——————————————————————————————
𝐃𝐋𝐀𝐂𝐙𝐄𝐆𝐎 𝐊𝐀𝐘𝐋𝐄𝐈𝐆𝐇 𝐖𝐘𝐏𝐎𝐖𝐈𝐀𝐃𝐀 𝐓𝐀𝐊𝐈𝐄, 𝐀 𝐍𝐈𝐄 𝐈𝐍𝐍𝐄 𝐙𝐃𝐀𝐍𝐈𝐄?
——————————————————————————————

W najnowszym rozdziale AoA Kayleigh (o okolicznościach musicie dowiedzieć się sami ;)) wypowiada w rozmowie z Tedem następujące słowa:

,,— 𝑊𝑖𝑒𝑠𝑧 𝑐𝑜? 𝐾𝑡𝑜𝑠́ 𝑝𝑜𝑤𝑖𝑒𝑑𝑧𝑖𝑎ł 𝑘𝑖𝑒𝑑𝑦𝑠́, 𝑧̇𝑒 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑧𝑚𝑦𝑠ł𝑦 𝑚𝑜𝑔𝑎̨ 𝑢𝑙𝑒𝑐𝑧𝑦𝑐́ 𝑑𝑢𝑠𝑧𝑒̨, 𝑡𝑎𝑘 𝑠𝑎𝑚𝑜 𝑗𝑎𝑘 𝑡𝑦𝑙𝑘𝑜 𝑑𝑢𝑠𝑧𝑎 𝑚𝑜𝑧̇𝑒 𝑢𝑙𝑒𝑐𝑧𝑦𝑐́ 𝑧𝑚𝑦𝑠ł𝑦 (…)"

Znaczące są, tak już wspomniałam, okoliczności towarzyszące tej rozmowie. A zdanie to samo w sobie jest parafrazą słów 𝐋𝐨𝐫𝐝𝐚 𝐇𝐞𝐧𝐫𝐲𝐤𝐚 𝐖𝐨𝐭𝐭𝐨𝐧𝐚, 𝐚𝐧𝐭𝐚𝐠𝐨𝐧𝐢𝐬𝐭𝐲 ,,𝐏𝐨𝐫𝐭𝐫𝐞𝐭𝐮 𝐃𝐨𝐫𝐢𝐚𝐧𝐚 𝐆𝐫𝐚𝐲𝐚'' autorstwa Oscara Wilde'a. Jednym z najważniejszych motywów tej lektury jest zły wpływ tej postaci, jakiego miał na tytułowego bohatera — i wprawdzie doprowadził do jego upadku moralnego.

Przytaczając jego słowa w AoA miałam na celu ukazanie 𝐳ł𝐞𝐠𝐨 𝐰𝐩ł𝐲𝐰𝐮 𝐊𝐚𝐲𝐥𝐞𝐢𝐠𝐡𝐚 𝐧𝐚 𝐨𝐬𝐨𝐛𝐞̨ 𝐓𝐞𝐝𝐚 — którego, trzeba to przyznać, nawet jeśli darzymy go sympatią, niewątpliwie ma. Chciałam też podkreślić w ten sposób 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐰𝐢𝐚̨𝐳𝐚𝐧𝐢𝐞 𝐓𝐞𝐝𝐝𝐲❜𝐞𝐠𝐨 𝐝𝐨 𝐨𝐬𝐨𝐛𝐲 𝐊𝐚𝐢𝐚 — które można by zestawić z przywiązaniem Doriana Graya do Lorda Henryka ;). Są sobie z wzajemnością drodzy, lecz jeden oddziałuje na drugiego tak, a nie inaczej. Stąd ta moja delikatna referencja do lektury, do jakiej przeczytania gorąco zachęcam! (must read każdego marauders stan)

🌠 Do następnego!
𝑵𝒐𝒙𝒊𝒆.

🌓 Hej! Jestem właśnie w trakcie dopracowywania rozdziału 16., części drugiej. To będzie bardzo luźny wpis, z góry zaznaczę. Nie, nie będzie to nic o tym, że planuję porzucić pisanie serii, bo nie zamierzam ;D Zanim przejdę do głównej myśli tego wpisu, dopowiem jeszcze, że niedługo pojawi się kolejna ciekawostka z AoA (BĘDZIE MOCNAAAA) — to jednak nie jest wpis jej poświęcony.

ZACZNYJMY. Nie ukrywam, że AoA powoli dobiega końca, trzy, cztery rozdziały i to będzie na tyle. Oczywiście zamierzam was jeszcze nieraz zaskoczyć, he, he. Ale tak, niedługo pożegnamy się z AoA, jak i chyba całym tym TeddyLupin-JamesPotter mini uniwersum w moim wykonaniu. Co prawda, myślałam jeszcze o stworzeniu jakiegoś krótkiego opowiadania, które obejmowałoby czas zaraz po AoA, skupiłoby się na tym, jak dokładniej poznali się Ted i James, bo w GD tego nie przedstawiłam. Był przeskok czasowy, lecieliśmy dalej. I w sumie może i to zrobię, ale jak wspomniałam, będzie to krótkie oraz podłączone do AoA.

Dłuższa seria, jaką chcę tworzyć, ma już tytuł- ,,Świt między dobrym i złym", miniaturkę, jest wstępnie rozplanowana. Pisałam kiedyś wcześniej, że będzie się skupiać na postaci Evanie Rosierze, jednak to nie jego oczami będzie to opowiadane. Generalnie będzie to seria osadzona w latach 80., w Świecie Czarodziejów, w czasach ichpierwszej wojny, a raczej chwilę przed nią. Chcę poruszyć temat usiłowania odnajdywania siebie, poszukiwania miłości pomimo okrutnych okoliczności, cierpienia z ich powodu, filozoficzne rozterki na temat życia i śmierci, człowieka, dobra i zła, jak sam tytuł głosi. Nie ukrywam też, że będzie to seria o wiele bardziej mroczna niż AoA, GD. Boję się wręcz, czy zdołam ją psychicznie przetrwać, będzie ciężka dla czytelnika, jak i dla mnie – autorki. Dużo nostalgii, cierpienia, śmierci, okrucieństwa — co nie oznacza, że nie zamierzam wpleść tam radości czy też typowego dla siebie humoru ;DD. W każdym razie ostrzegam, że będzie to coś, po czym na pewno w pewnych momentach będziecie odczuwać potrzebę odetchnięcia — po to odsyłam do spokojnych, miłych dla czytelnika i bezpiecznych AoA oraz GD. Co jednak gwarantuję, to jakość. Postanowiłam sobie, że seria ta będzie dopełnieniem, prequelem do oryginalnej sagi HP, książką, której Rowling nigdy nie napisała. Sama jestem ciekawa, czy podołam swojej ambicji.

Także no… przygotujcie się psychicznie i fizycznie. Na odchodne podzielę się jeszcze powstałą już playlistą do tej serii:
https://open.spotify.com/playlist/5z5mugt3orNE5bgmvpovYm?si=b44a43432b2148a0

A AOA JUZ JUTRO- ALBO DZIS

🌠 Do następnego!
𝑵𝒐𝒙𝒊𝒆.