,,Antagonista”

To nie jest historia, która zacznie się w knajpie – przy piwie, w miejscu gdzie co jakiś czas słychać niski głos śmiejących się mężczyzn, oraz słabe teksty, których używają, żeby poderwać niebrzydkie kelnerki. Ale pewnie zaczęłaby się gdybyśmy żyli w tamtych czasach. Teraz mamy XXI wiek, więc to wykorzystajmy.
Pamiętam jak ludzie mówili, że każdy tworzy swój los, swoją historię. Pomyślałem ,,Czemu by tego nie wykorzystać?”. Skoro ludzie patrzą na życia jak na prostą opowieść, do której każdy może dopisać swoje zdanie, czemu ja nie mógłbym znaleźć kogoś i napisać z nim wspólnej historii?
Większość w takich sytuacjach pomyślałaby o drugiej połówce, ale nie ja. Chciałem stworzyć opowieść o bohaterze, o człowieku jakich mało. Jako, że od najmłodszych lat podziwiałem czarne charaktery nie chciałem być ,,tym dobrym” w naszej historii. Chciałem być antagonistą.
Pierwszym moim celem było znalezienie bohatera o super sile. O dziwo w naszym mieście był taki. Nasze pierwsze spotkanie, opowiem Ci o nim.
Wysoki, pięknie umięśniony mężczyzna stał na dachu wieżowca, przyglądając się tętniącemu życiem miastu. Jego żółta peleryna powiewała na wietrze. Ubrany w czarny garnitur z białą maską na twarzy podszedłem do niego i powiedziałem:
-Napiszmy wspólną historię! – wyciągnąłem rękę w jego kierunku. Spojrzał na mnie, zrozumiał, że chcę być złym. Wtedy zamiast zacząć ze mną walczyć podał mi rękę i uśmiechną się pod nosem.
-Myślisz, że mnie pokonasz? – zadrwił ze mnie, on też ukrywał swoją tożsamość.
-Przecież wystarczy, że zgadnę kim jesteś. – zaśmiałem się triumfalnie. Na jego twarzy wymalowało się zdziwienie, a ja rozpłynąłem się we mgle.

Dobranoc 🍈🌷💤🍈🌷💤🍈🌷💤🍈🌷💤 <— chyba wiesz co to?