Haha.. Zabawne.. Przeglądam teraz szkice. Ok, co tam jest.. Międzywymiarowa (która wyszła strasznie… ;-;), Short Stories… TAK! Wchodzę, czytam. Jak się uśmiałam (nie.. nie było to zabawne.. zabawna była sytuacja, moje historie nigdy nie były śmieszne ;-;)! Z kiedy to było..? Z marca chyba! No ale co tam było? Historia z mojego życia xD I to jaka słaba.. Znaczy chciałam ją dokończyć, ale.. zbyt leniwa byłam 😅 Także ten.. Porzucam pisanie tego, pisałam to chyba po pijaku xD Ale jak chcecie przeczytać, to proszę bardzo XD

„- Patryk, nie jedz tego, to trujące! – krzyknął Hubert do swojego brata.
– Ooo! – krzyknął Patryk, wypluwając liście krzaka rosnącego pod szkołą.
 Ja zwijałam się ze śmiechu pod tym budynkiem. Czekaliśmy magiczną trójką za Olgą i naszym przyjacfelem, który jest głównym bohaterem dzisiejszego opowiadania. Co z tego, że umówiliśmy się na spotkanie pod jego blokiem?! (Przyszedł potem przedostatni, także brawa dla niego).
 O, idzie. Chwila, to on? Ja w śmiech razem z Hubertem. Było siedem stopni na dworze, słońca nie widać, same chmury, a nasz kolega założył czapkę w*******kę (XD).
– Czemu założyłeś czapkę w*******kę, skoro słońca nawet nie ma?! – krzyczę śmiejąc się.
– No bo zimno mi było – odpowiedział Maks (XD).
– Ej, a daj ją chociaż zobaczyć! – próbowałam mu ją zabrać.
– Uważaj, droga była! NIE ZNISZCZ!
-To daj mi ją chociaż do tej torby, a nie że będziesz jak nie wiadomo kto z tym chodził…
 No i dał mi tą czapkę, którą schowałam do torby. Jak skończyła się ta historia? Rozeszliśmy się do domów, a on zapomniał o swojej ukochanej czapce XD

CHWILA! TO NIE TA HISTORIA!
Zaczynam od początku..

W rolach głównych:
~ Ja, jako Zuzanna!
~ Karolina, jako Łucja!
~ Sowa, jako Edmund!
~ No i nasz kochany przyjaciel Bartek, z jego bujną grzywą której nie oprze się nawet nasz nauczyciel od historii, jest Piotrem!

 Przemierzaliśmy teraz krzywe chodniki, wychodząc ze sklepu z naszymi skarbami. Były to napoje i jakieś lody.. A! I jeszcze gumy do żucia, które kupił sobie Bartek. No i tak idziemy, idziemy, a Sowa ni z gruchy ni z pietruchy walnął:
– Chodźcie, poszukajmy naszej Narni!”

I.. na tym skończyłam.. Bo na początku miała to być historia nie o Narnii, tylko o Maksie przegrywie życia 😅 Także no.. xd