„-Rafaelu pytam po raz ostatni, gdzie Nathaniel zabrał Abigail? – James był wyjątkowo spokojny. Sprawiał wrażenie jakby nikt i nic go nie obchodziło. Jednak znałeś swojego przyjaciela na tyle dobrze, żeby wiedzieć, że to tylko maska. Tak naprawdę, mężczyzna był w stanie furii. Jedno niewłaściwe słowo, jeden gest i był w stanie zabić bez żadnego cienia wątpliwości. Klęczący w kręgu demonów Rafael wydawał się jednak być niewzruszony zachowaniem jego przywódcy. Czarnowłosy westchnął ciężko i drapiąc się po karku powiedział z rezygnacją w głosie:
– Sebastianie, próbowałem… jest twój.- Jak na zawołanie podbiegłeś do chłopaka i dosłownie wgniotłeś go w ścianę, aż po budynku, w którym się znajdowaliście przeszedł przerażający huk i chmura pyłu odpadającego ze ścian.
–Gdzie ona jest i co ci obiecał?!-Byłeś gotowy zabić zdrajcę w każdej chwili.
– Gadaj!- Krzyknąłeś i mocniej przyparłeś go do muru. W otaczającej was ciszy, jedyny dźwiękiem, jaki można było usłyszeć, były pękające za demonem ściany. Ten jednak twardo milczał, co tylko pogarszało jego sytuację w jego oczach. Oderwałeś go od ściany, by po chwili uderzyć nim tak mocno, że ten przebił się do sąsiedniego pomieszczenia. Pozostałe demony patrzyły z przerażeniem jak ich były kompan ledwo podnosi się z gruzów. Przeszedłeś przez dziurę w ścianie i złapałeś go za gardło.
– Gadaj zdrajco, albo będziesz mnie błagał o śmierć!- Twój głos odbijał się echem od ścian. Rafael tylko uśmiechnął się kpiąco, co przeniosło twoją furię na zupełnie nowy i nieznany ci poziom. Wbiłeś swoją dłoń prosto w jego pierś i łapiąc za serce zapytałeś po raz ostatni.
-Albo odpowiesz na moje pytania, albo zniszczę wszystko, na czym ci zależy. Zacznę od twojej rodziny… będziesz patrzył jak umierają, aż sam postanowisz skrócić ich cierpienia i ich zabijesz.- Mówiąc to ścisnąłeś za narząd chłopaka a ten wydał z siebie przeraźliwy krzyk. Pozostałe demony, które teraz stały za tobą w pomieszczeniu z przerażenia cofnęły się otwierając szeroko oczy ze strachu. Wszyscy wiedzieli, że potrafisz być bezwzględny, ale teraz już nikt nie mógł tego zakwestionować. Po chwili zaprzestałeś tortur.
– Ostatnia szansa.- Rzuciłeś patrząc mu prosto w oczy.
– Chce złożyć ją w ofierze! Mówił coś o podziemiach jakiegoś zniszczonego kościoła i kręgu! Że jeśli to zrobi, to Bóg przebaczy mu wszystko i odda to, co mu zabrał!
– On mówi o zniszczonym w średniowieczu Kościele Sakrologów. Grupie obłąkanych ludzi, którzy wierzyli, że składanie demonów w ofierze wykupi łaski Pana.- James stanął po twojej prawej tłumacząc wypowiedź chłopaka.
–Co takiego mu zabrano i dlaczego ona?- Zapytałeś nie zwracając uwagi na przyjaciela.
– Zniszczono mu skrzydła! Po tym jak prawie ją zabił. Uważa, że to kara od najwyższego za niewykonanie misji! To, dlatego nie lata! Połowy jego piór nie ma, a te, które zostały są szare i zniszczone!
– Co takiego ci obiecał?- Zapytałeś już spokojniej, a Rafael widząc to ponownie zamilkł.
– Co ci obiecał?! – Zapytałeś znowu zaciskając dłoń, jednak tym razem chłopak nie dawał za wygraną. Przekręciłeś dłoń w prawo zadając mu więcej bólu.
– Skrzydła! Skrzydła! SKRZYDŁA! „

Kochane Misiaki!

Z okazji zbliżających się Świąt, chciałabym wam życzyć pewności siebie i siły jaką ma Oliwia, determinacji i odwagi jaką posiada Lexi oraz miłości i żebyście w każdej sytuacji byli sobą tak jak robi to Abigail ale jeszcze życzę wam wszystkiego co najlepsze w nadchodzącym roku! Z tej właśnie okazji 25 grudnia zaraz po północy ukażą się nowe części wszystkich opowiadań jak i świąteczny bonus, żebyście w czasie przerwy nie nudzili się w domach !

Wesołych Świąt !???

Pozdrawiam! ;]