„Oboje natychmiast wybiegliście z budynku, by skierować się w ciemny zaułek znajdujący się trzy domy dalej.
– I co teraz? Będziemy czekali, aż ktoś nas znajdzie?
– Tak, a uwierz mi, że zaraz zbierze się całkiem pokaźny tłum. Wystarczy tylko, że ktoś nas zobaczy jak wychodzimy z … – Jego wypowiedź przerwał krzyk kobiety. Był donośny i przepełniony strachem. Po chwili usłyszeliście jak po starym, zniszczonym przez czas bruku zaczęli przebiegać ludzie. Wszyscy kierowali się w jedno miejsce, zaalarmowani krzykiem kobiety.
-Szybko, sprowadźcie lekarza! – Zawołał jakiś mężczyzna, który jako jeden z niewielu zachował zimną krew i nie wmieszał się w niemy tłum gapiów.
-Teraz, tylko nie daj nic po sobie poznać.- Szepnął do ciebie i łapiąc twoją dłoń, oboje wynurzyliście się z za budynku, jak gdyby nigdy nic. Oszołomieni ludzie patrzyli na cała scenę jak zahipnotyzowani. Powoli wmieszaliście się w tłum próbując podejść jak najbliżej.
– Mamusiu, czy to jest…- Chciało zapytać jakieś dziecko, jednak jego matka szybko zabrała małego chłopca na ręce i zakrywając mu oczy, pobiegła w stronę domu. Kobiety zakrywały usta dłonią, patrząc na wszystko z niedowierzaniem. Mężczyźni zaaferowani krzykami i zgromadzeniem patrzyli z nieukrywanym zainteresowaniem. Miało się wrażenie, że czas w miasteczku stanął w miejscu… a wszystko to spowodowane było przez jedną osobę. O dziwo nie byłaś nią ty, a młody mężczyzna, który trzymał twoją dłoń w mocnym uścisku.
– Aiden, czy …
– Ciii… – przerwał ci chłopak, obejmując cię ramieniem i mocno przyciągając do swojego ciała. – Spokojnie Nathalie, zaraz ktoś go ściągnie na dół. Nie martw się i nie patrz na to. – Powiedział czule, całując czubek twojej głowy. Gdyby ktoś z tłumu dokładnie wam się przyjrzał. Zapewne odebrałby to, jako akt troski i opieki. Młody chłopak starający się obronić swoją kobietę przed całym złem tego świata. Gotowy do poświeceń i zdeterminowany do czynu. Jednak nikt wam się nie przyglądał, wszyscy zdawali się być w transie. Nikt nie zdawał się widzieć waszej małej prowizorki. Może ktoś z tłumu dostrzegłby wtedy obojętność, a nawet satysfakcję na twojej twarzy, oraz skupienie Aidena. Skupienie nad zaklęciem.”