Środa z Nacią.
@__MoonlightBae__ prosiła mnie o temat „ciąża w wieku nastoletnim”, ale co ja o tym wiem? W ciąży nie byłam, więc podepniemy to dzisiaj pod błędy – niby wiadomo, nie zawsze wszystko się udaje.
Zacznijmy sobie od powiedzenia, że nikt nie jest idealny. Banał, ale kto z nas nie idealizuje/idealizował innych osób, myśląc, jak to cudownie oni nie wyglądają, jacy cudowni nie są.
Jednak tak nie wygląda rzeczywistość, gdy człowiek ściąga maskę tego, co chce, abyśmy widzieli, pod tą swoją pozorną idealnością, jest pięknie nieidealny.
Czy bez wad, bez popełniania błędów nasze życie byłoby ciekawe? Nie. Bo robilibyśmy wszysto tak, jak mówią reguły, relacje z innymi ludźmi byłyby skrajnie nudne, bo to czasem przeżywanie tych najgorszych chwil umacnia nasze relacje z ludźmi.
Pierwszym krokiem do poprawienia błędu, jest przynajnie się do niego. Nie przez innymi, bo to tylko puste i nic nieznaczące słowa, powiedzieć można dużo, lecz tam, gdzieś w głebi duszy wiedzieć, że się żałuje.
Trzeba również ponieść odpowiedzialność za to, co się zrobiło.
Wiadomo, przyznanie się przyznaniem, ale trzeba pamiętać, że życie rozlicza nas ze wszystkiego.
Jeżeli czegoś bardzo chcemy, jeżeli pragniemy zmian, to można się zmienić, można naprawić błąd, mimo że naprawienie go kosztuje nas bardzo dużo, mimo że jest ciężko, to nigdy nie jest za późno, aby zmienić się dla samego siebie, bo łzy i żałowanie za swoje czyny nie jest oznaką słabości, a prawdziwej, życiowej walki i naszej odwagi, bo walczą tylko odważni.

Środa z Nacią.
Miał być pomysł ode mnie, ale przypomniałam sobie o propozycji kochanej @LPSoldier
Z okazji tego, że już zaraz Dzień Wszystkich Świętych, to wpis o tym. W zasadzie, to sama nie wiem o czym dokładnie będzie ta środa…
Dzień Wszystkich Świętych – dzień ważny dla wielu z nas. Zanosimy naszym bliskim zmarłym znicze/kwiaty na groby i się za nich modlimy. Zanosimy im swoje serca i tęsknotę.
To ważny dzień i powinniśmy obchodzić go z szacunkiem dla zmarłych.
Kiedy słyszę, że ktoś uszkodził grób, pił na cmentarzu itd. to przestaję wierzyć w ludzi. Zmarłym należy się szacunek, bez znaczenia kim byli w życiu – zachowujmy się jak ludzie w takim miejscu.
Ale czy tylko w Dniu Wszystkich Świętych możemy pamiętać o bliskich?
Bliska osoba, to niekoniecznie taka z naszej rodziny, nasz przyjaciel, znajomy itp. Może to piosenkarz, który nas motywuje i sprawia, że jesteśmy szczęśliwi, może to aktor, może malarz?
Każdego dnia możemy zapalać w nas samych takie znicze. W swoim sercu. Zmarli bliscy dalej żyją – w naszych sercach, to są ich domy.
Człowiek nie umiera po śmierci, umiera wraz z ostatnimi wspomnieniem o sobie.
Warto pamiętać o bliskich, nie ma ich już z nami, ale mamy ich znacznie bliżej niż kiedykolwiek. W naszych sercach, a tam zostaną na zawsze.