Czy nie spodziewałam się chorej ilości nauki na studiach? Nope, spodziewałam się. Jest dużo, ale na razie "manageable", więc żyć nie umierać, uczy się przyjemnie. Czy nie spodziewałam się, że conajmniej część profesorów będzie dziadowska? Nah, wszyscy mnie przed tym ostrzegali. Ale jedna rzecz, której w snach bym nie przewidziała to… Atmosfera. Jak bozię kocham ludzie są mili. Przyjaźni. Pomocni! Po przeżyciach w liceum gdzie było więcej integracji na cmentarzu niż w mojej klasie jestem zdumiona, że ludzie na korytarzu mówią mi cześć, że mała imprezka integracyjna była grzeczna i fajna (mówię to jako nadworny hejter imprez), że jak jest jakiś problem to ludzie wyjdą z chęciami, by go rozwiązać. Nawet ludzie z drugiego roku wbili nam na grupę pierwszaków, by dawać rady, memy i śmieszne historie. Dalej nie mogę wyjść z podziwu, że ludzie na moich studiach są naprawdę cudowni. Gdzie tacy podziewali się całe moje życie?!