No więc, wreszcie doczekaliśmy się momentu, w którym chyba wreszcie, powoli bo powoli, ale jednak wracamy do normalności. Nie wiem w sumie czy mam się cieszyć czy płakać… Nie mam pojęcia jak wam, ale mnie, po tych prawie trzech miesiącach w domu będzie okropnie ciężko wrócić do rzeczywistości. Jestem zdecydowanie jedną z tych osób, które nie narzekały na domową kwarantannę…

Poza tym jestem totalnie załamana moją średnią. Zmarnowałam całe 10 minut na jej obliczanie tylko po to, aby załamać się sobą jeszcze bardziej.

dziękuję za uwagę i życzę miłych snów (lub miłego dnia)