Cześć wszystkim!
W końcu daję o sobie jakikolwiek znak, że żyję. 😂😂 Przepraszam, że się nie odzywałam tyle czasu. Wiem, że nawaliłam i nic nie wytłumaczy mojego postępowania. Przepraszam i mam nadzieje, że mi wybaczycie.
1. Jest was ponad 400! ❤❤❤❤❤❤ Wow! Po prostu nie mogę w to uwierzyć! Bardzo, bardzo wam za to dziękuję! 😘 To co robicie jest niesamowite. To wy ożywiacie tę stronę głosując, robiąc, komentując i serduszkując quizy. Z tej okazji na pewno pojawi się coś wyjątkowego na tym profilu. Może już niedługo. 😉😏😏
2. Właśnie na mój profil wleciało głosowanie, gdzie możecie zagłosować na postać, o której mam zrobić kolejny quiz. Ostatni tego typu quiz miał niesamowity odzew. Około 170 serduszek! ❤😘 Dziękuję wam z całego serduszka. 😃❤❤😘 Ankieta będzie na moim profilu do 23.07 do godz. 23.00. Także głosujcie!
3. Skoro jest nas tu aż tyle, to co powiecie na jakąś nazwę? Jak chcecie, żebym was nazywała? Co jest naszym znakiem rozpoznawczym? Jeśli macie jakieś pomysły dajcie znać pod spodem w komentarzu. 😉
4. Wiele osób pewnie zastanawia się co z KA. Powiem, tyle, że od jutra zabieram się za nią pełną parą. Jeszcze nie wiem, co z tego wyniknie, ale chce napisać, jak najwięcej. Wiem, że się niecierpliwicie. Ja też jestem na siebie zła, za to, że tak powoli mi to idzie. 😂😂❤
Z mojej strony to tyle. Do zobaczenie niebawem!
Wasza Love.rosie😘😘❤

Cześć wszystkim! Wena wróciła! 😍😍
Kto się cieszy, bo ja bardzo. Pod spodem przedstawiam Wam fragment mojego nowego opowiadania. Podoba Wam się? Jak myślicie, w jakich czasach będzie odbywać się akcja? Dajcie mi koniecznie znać. 😉

Wokół mnie znajdowała ciemność, tak ciemna jak obsydian. Nic poza tym. Żadnego, maleńkiego światła, żadnego powiewu wiatru, żadnej żywej duszy. Chciałam stąd jak najszybciej uciec, ale moje stopy były przyklejone do podłogi, jakbym była częścią tego świata. Próbowałam krzyknąć mając nadzieje, że ktokolwiek mnie usłyszy i uratuje, ale z mojego gardła nie wydobył się nawet najcichszy szept. Próbowałam się zmusić do płaczu, poruszyć każdą częścią ciała, ale nawet to nie poskutkowało. Czułam, jakbym była więźniem w swoim ciele. Bezradna i samotna mogłam, tylko patrzeć przed siebie w nicość.

Niespodziewanie z naprzeciwka zaczął wydobywać się biały dym. Z każdą minutą stawał się coraz gęstszy i większy, aż w końcu uformował się na kształt kuli. Wpatrywałam się w zjawisko, jak zahipnotyzowana.

Nagle w tajemniczej kuli pojawiła się postać. Była to piękna i elegancka kobieta, odziana w aksamitną, fioletowo-srebrną suknię. Posiadała śniadą twarz o wyrazistych rysach, gęste, brązowe włosy, które okalały jej smukłe ramiona, czekoladowe oczy i krwistoczerwone usta. Rzecz, która od razu rzuciła mi się w oczy to pierścień z miniaturową, kryształową kulą. Był dokładnie taki sam, jak mój.

Obraz zmienił się i teraz widziałam herb, przedstawiający śnieżnobiałego wilka na purpurowym tle.

Wizerunek rozpłynął się, a na jego miejsce pojawiła się ręka. Koścista, blada dłoń, przyprawiająca o dreszcze z każdą chwilą zmniejszała dzielącą nas odległość.Zanim rzuciła się na mnie i zacisnęła swoje palce na mojej szyi, usłyszałam syk:

– Chodźźźźź do mnieeee. Prrrzzzyłąccczzz sssssię do mnieeee…

Wie ktoś może jak często moderatorzy odpisują na pytania lub na panelu kontaktowym ?