21 grudzień 2019 rok.

9 grudnia, dodałam wpis i po prostu wyszłam z SQ. Szukałam nagminnie mojej siostrzyczki, od której miałam się oddalić.
Nie znalazłam i związku z tym, stwierdziłam, że inaczej trzeba.
Wzięłam pasek tak samo, jak w październiku..
Obwiązałam wokół siły i próbowałam przycisnąć, powoli się dusiłam, aczkolwiek po chwili usłyszałam huk..
Z trudem zdjęłam pasek i pobiegłam w stronę tego hałasu.
Okazało się, że mój telefon spadł i stłukł się (pierwszy raz), parę minut później rodzice wrócili do domu.
To wszystko działo się w tym miesiącu, dziś na widok paska wystraszyłam się i schowałam do szafy go.
Dziś wchodzę na SQ, patrzę na odpowiedzi pod wpisem..
Słodcy jesteście, aczkolwiek wiecie..
Nie umiem nawet popełnić porządnie samobójstwa 🤷🏼‍♀️
I to finał tejże barwnej (niczym stare filmy) historii

Pozdrawiam
~Gaxi Taxi 🚖🖤🏳️‍🌈 pip pip

09 grudzień 2019 r
🕸️Zwierzenia🕸️
Przepraszam. Tak znowu, przepraszam, aczkolwiek zanim napiszesz bzdety typu ,,Nie masz za co” – przeczytaj dokładnie.
Wiem, teraz niektórzy w głowie mają myśl, że coś się stało. Być może, w sumie nie wiem. Cytując Sokratesa ,,Wiem, że nic nie wiem” a szczególnie w sprawie tej myśli.
Spokojnie, to nie jest wstęp do opowiadania, Ona Shot’a czy innego popierdółkowatego brzydoctwa w moim wykonaniu.

Znowu czuję chłód, złego ducha wokół mnie. Nie w postaci mroku, raczej czegoś gorszego, nie wiem czego. Już sama nie wiem kim jestem, praktycznie jestem duchem dziewczyny, którą kiedyś byłam oraz cieniem kogoś, kim powinnam być. Ciałem jestem kimś obrzydliwym. Codziennie, co godzinę, minutę, sekundę- co chwile zawodzę kogoś. Nie umiem cieszyć się, nie umiem już za dobrze udawać.

Mówię nie wyraźnie, staram się najwyraźniej za mało. Piszę brzydko, myślę inaczej i w piwnicy. Rysować nie umiem, śpiewać też…
Pisać też nie umiem. Szkolnego myślenia, postępowania itd., nie umiem ogarnąć, obsługiwać się tym nie potrafię. Oddychanie też kiepsko mi idzie.
Zabić nie umiałam się, a byłam o krok. Żałuję, że nie potrafię tego zrobić.

Nie chcę rezygnować z tej strony, to jedyne miejsce, w którym czuję lepiej. Z pisania też nie, ale po co mam kaleczyć to? Już sama nie wiem.

Codziennie muszę walczyć sama z sobą i z innymi, których nienawidzę. Poddałam się już dawno. Związku z tym NIE p i e r d o l c i e mi, że ,, Wiecie jak to jest” że ,, Jak coś to zawsze możesz się wyżalić” ,,Wszystko się ułoży”. Powiedzieć wam czemu? Bo to k**** nie pomoże, mam dosyć już tego, że ja zawsze do czynów przechodzę, jedynie co to jeśli już to za dobrą robotę- aprobatę potrzebuję. Potrzebuję szczerości.
Za dużo w tym świecie jest pustych słów, kłamstw..

Wiecie co zamierzam? Ja też chciałabym to wiedzieć.

A właśnie, jeszcze kilka spraw.

Każdy inny ma koniec świata, każdy ma inny ból i cierpienie.
Każdy ma inna „normalność”, myśli, cele- nawet jeśli są z pozoru takie same.
Przestańcie porównywać inny, ustalać normy innym i nie tylko.

I nie, nie odbiegam od tematu, piszę wszystko to co mam głowię, na szybko.
Nie mam zielonego pojęcia kiedy się odezwę.

Może w święta? Nienawidzę ich, aczkolwiek – wy je lubicie, najprawdopodobniej złożę wam życzenia wtedy.

A teraz kończę, może ze sobą.
Na pewno to już koniec wpisu.

~Upadła Gaxi ,,Dziewczyna próbująca przeprowadzić się do Nibylandii”.