Witam,
Przybywam się czymś podzielić. Nie raz mówiłam tu, że jestem osobą mega zamkniętą w sobie, introwertyczną, nieśmiałą, wręcz przerażoną wizją interakcji z nieznanymi dobrze osobami. To niestety niszczy mi bardzo życie, zwłaszcza w szkole (liceum, nowa klasa, nikogo tam nie znam, każdy dzień tam to wieczny stres). Dlatego też tak doceniam lekcje zdalne, nie muszę spotykać się z żywymi ludźmi. Lęk tez udziela mi się na lekcjach i o ile na przedmiotach, których nie lubię, nie ma problemu, bo i tak nic nie rozumiem, tak zazwyczaj lekcje polskiego sprawiają, że cały czas chciałabym się wypowiedzieć, przeczytać zadanie domowe, pokazać pani, że naprawdę słucham i interesuje mnie ten przedmiot (mój ulubiony zresztą). Jednak nawet, gdy jestem praktycznie pewna, że moja odpowiedź jest poprawna, nadal jestem zbyt sparaliżowana strachem, by się zgłosić i ją przeczytać. Bo może szyk zdania jest nie taki. Może zacznę się jąkać. Może w ogóle źle zrozumiałam polecenie. Ludzie będą oceniać. Zrobię z siebie debila.

Na dzisiejszą lekcję mieliśmy przygotować krótki opis obrazu z motywem zimy wraz z subiektywną opinię. Chętni mieli prezentować to, co przygotowali i dostać za to ocenę. na początku nie zamierzałam się zgłosić, bo po co był mi dodatkowy stres, ale w ostatniej chwili, już gdy zaczynało mnie dręczyć poczucie winy, że znów nie mogę się wykazać przez to, jaka jestem. Przez moją pieprzoną psychikę, która zabiera mi "najlepsze lata życia". Zgłosiłam się, po czym spanikowałam. Czekając na swoją kolej drżącymi rękoma wprowadzałam ostatnie poprawki, serce waliło mi strasznie (głupie ale tak reaguję, gdy mam przeczytać COKOLWIEK na forum), ręce się trzęsły. Ale nadeszła moja kolej. Zaczęłam czytać, jak zawsze szybko, pani musiała kazać mi zwolnić, co przyprawiło mnie o jeszcze większy stres, bo wiedziałam już, że słychać moje nerwy. Ale przeczytałam. Z drżącym głosem, kilka razy się zająknęłam, jednak zrobiłam to. Nie było idealnie, ale mimo wszystko, BYŁO. Później Pani powiedziała, że wystawi tym, którzy się zgłosili oceny od 4 do 6 na nowy semestr. Nastawiałam się na 4, ewentualnie 5, bo było kilka wystąpień, które były zdecydowanie lepsze, bogatsze, od moich. Dostałam szóstkę. Nie wiem dlaczego, nie sądzę, że zasłużyłam, jednak faktem jest to, że jest to moja pierwsza od 7 klasy podstawówki (mój lęk społeczny zaczął się w pandemii) ocena za jakąkolwiek aktywność na lekcji. Mój cel, na który pracowałam od tak dawna. Nie chodzi o sam fakt otrzymania jej, ale o pracę, jaką włożyłam w otrzymanie jej. To nie jest nic wielkiego, jednak w jakiś sposób zbliża mnie do bycia lepszą wersją mnie. Do pokonania swojego lęku, do lepszego życia.

Tyle mam do powiedzenia, dziękuję, jeśli ktoś to przeczytał, mam nadzieję, że może kogoś to zmotywowało do próby pokonania swoich barier. Przy okazji też- Wesołych świąt. U're loved <33

Dopisek: Cholipa, duzo tego, przepraszam, nie chciałam się aż tak rozpisywać, yyy, tak….