ech, kochani moi, po przeczytaniu waszych komentarzy pod moim najnowszym quizem jestem bardzo szczęśliwa, że większości dał on nadzieję. jednak jeden komentarz mnie bardzo zasmucił, więc zwracam się do wszystkich nieśmiałych osób, które nie potrafią poprosić o pomoc, nie umieją rozmawiać o swoich problemach – moi drodzy, mój quiz nie mówi o tym, że jesteście skazani na wieczny smutek. każdy człowiek jest inny. nie wszyscy potrzebujemy drugiej osoby w walce, jednak z autopsji sądzę, że łatwiej się żyje i rozwiązuje problemy, gdy ktoś bliski nas słucha, nie ocenia nas, leczy nam radzi. chciałabym więc przeprosić wszystkie osoby, które zraniłam swoją pracą, ale to nie było w mojej intencji, ponieważ właśnie chciałam dobrze. chciałam pochwalić każdego z nas, wirtualnie Was wszystkich przytulić i uświadomić wszystkim, że bez względu na nasze upadki jesteśmy silni. dziękuję każdemu za miłe słowa pod quizem, a wszystkim którzy aktualnie cierpią chciałabym przekazać, że wierzę w nas wszystkich, że sobie poradzimy i że Wy też powinniście wierzyć. jeśli moja praca poprawiła Wam humor, dała nadzieję – jestem przeszczęśliwa! jeśli sprawiła smutek i odjęła nadzieję – jeszcze raz przepraszam, ale wierzę, że robiąc quiz jeszcze raz, znając już moje sprostowanie, odbierzecie go dobrze, tak jak tego chciałam. powodzenia, moi wojownicy i wojowniczki.

tworzę pracę dla każdego kto zwątpił w sens jego życia. doskonale Was rozumiem, kochani, ale sądzę, że może ta moja durna praca poruszy Wasze serca i skłoni do refleksji nad tym, że świat jest okrutny i cholernie bolesny, ale jednocześnie piękny i uzależniający. wspierajmy się, bo wszystkim nam jest ciężko i wszyscy jesteśmy skrzywdzeni.