Hej kochani! Jak pewnie wiecie lub nie jestem aktualnie z rodziną w Bieszczadach. Dzisiaj był zwyczajny dzień. Wstaliśmy rano, poszliśmy na górkę, poszliśmy na obiad po czym wróciliśmy do domku. Nagle zauważyliśmy, że nie możemy znaleźć jednego z moich 2 kotów. Przeszukaliśmy praktycznie cały domek i kota nie ma. Wyszliśmy na pole, chodzimy i pytamy wszystkich czy widzieli naszego kota. My i większość dzieci z ośrodka chodzimy i szukamy Gracusia (tak się nazywa mój kot). Mój dziadek i tata niemal dostają zawału, moja babcia się modli, mama się denerwuje, mój brat jeździ na rowerze, a ja jestem bliska płaczu. Nagle wpadłam na pomysł, by poszukać w krzakach. Biorę mamę i idziemy w zarośla no i oczywiście parzymy się tam pokrzywami. Ni stąd nie zowąd pojawia się tata i mówi smutny ,,Znaleźliśmy kota” i nagle dostaję ,,zawału”. Tata jest smutny, więc w głowie mam najgorsze scenariusze. Potem okazało się, że zaplątał się gdzieś pod łóżkiem i nie może wyjść. Ja i mama biegniemy do domku, ona podnosi łóżko, a ja pod nim nurkuję i siłą wyciągam z pod niego kota, który mi ucieka i chowa się pod drugie łóżko. Ta historia może się wam wydawać śmieszna, ale ja, mój tata i dziadziu byliśmy bliscy zawału. Jakby co mój kot żyje, jest tylko nieco wystraszony, ale jednak żywy. Ok, no to miłego dnia kochani i pamiętajcie pilnujcie swoje koty😂👍😘😉😊