Witam,
nie było mnie tu trochę ale wracam, bo nie ważne co się odwala, to jestem. Wątpię żeby dzisiaj pojawiło się opowiadanie, będę ogarniać mą ruderę a później wcinać jakieś jedzenie, oglądać filmy, grać, stalkować ludzi, taki tam typowy piąteczek.
Drugą część "dying to be Perfect" mam napisaną ALE z widzenia jednej osoby. Kusi mnie żeby wstawić ale nie wiem czy nie za krótkie, więc możliwe, że jakoś się siądzie, napisze i cyk, wstawione.
Mam nadzieję, że u Was dzisiaj wszystko dobrze, dzień szczęśliwy, bo 2 dni wolności od naszych piekeł.
Ogólnie jestem w ostatnim czasie jakaś dziwna, mam jakieś schizy i czasami nie czuje, że jestem tu i teraz, idk o co mi chodzi, chyba już przeciążenie czy coś. Cały czas już się w tym wszystkim gubię, nevermind. Serio, ludzie mi gadają "YyyyyYYYYyy, na co Ty narzekasz, jest gorzej jak się chodzi do szkoły". Racja. Gorzej, bo są tam ludzie, którzy mnie zniszczą jak wrócę po raz 36738282 ale jestem już tak zdesperowana, że nie żartując – jak serio mnie coś zaboli, bez najmniejszych skrupułów zwyczajnie się na tą osobę rzuce. [Gadałam już o tym z mamą i jeśli rzeczywiście kogoś poszarpie, złego słowa od niej nie usłyszę =] BUTTT na zdalnych jest o wiele ciężej z nauką, ja jedyne co robię to trochę śpię, jjem, robię lekcje i raz na kamień milowy, wyjdę z chaty na dwór. Więc tak sobie wegetuje, myślę, że warzywo z którym się utożsamiam to ✨ziemniak✨

Rozgadałam się ale jest jak jest.
Dwa pytania do Was:
1. Chcesz jedną krótką część opowiadania byleby przeczytać (w co wątpię =) czy wolisz poczekać?
2. ✨Z jakim warzywem TY się utożsamiasz?✨

Poniżej sfotografowana mina mojej babki od wf-u, gdy ktoś jej powiedział, że nie da się odpowiadać na pytanie, w trakcie gdy ona je dyktuje.