Hejka,
Karo przeprasza za opóźnienia, ale wypadły jej pewne sprawy rodzinne. Dlatego prosiła, żebym was poinformowała. Nie wie kiedy wraca, jednak ja trzymam kciuki, żeby to nastąpiło szybko.

Dzień dobry wieczór Słoneczka!
Dopiero teraz ogarnęłam (tak, możecie mnie zabić za mój zapłon 😅), że wybiło już ponad 1800 obserwatorów. Dodatkowo dodałam wczoraj 100 quiz 🎉 na dodatek skończył się szczęśliwie, więc coś musiało być na rzeczy ☺
Także ten…
To na tyle!
Miłego wieczoru ❤

– Karo będzie zła… Karo będzie zła… – pomrukiwałam śpiewnym głosem.
– Zamilcz. – uciszył mnie Syriusz, łypiąc na mnie groźnie.
– Jak się nie dowie to nie będzie. – szepnął James, otwierając drzwi do jej pokoju.
– Czego właściwie szukamy? – spytał Peter, rozglądając się.
– Laptopa. – wyjaśnił mu Remus, wskazując na biurko.
– Jakbym jej powiedziała, to by się dowiedziała i mielibyście przerąbane. – uśmiechnęłam się uroczo, zerkając w stronę drzwi.
– Nie powiesz jej. – odpowiedział pewnie James.
– Skąd ta pewność? – spytałam, unosząc brwi.
– Bo musiałabyś też jej powiedzieć, że włamałaś się z nami do jej pokoju. – odpowiedział za niego Syriusz, posyłając mi uśmiech numer cztery –
„przejrzałem cię, a teraz siedź cicho”.
Wydęłam wargi i usiadłam na łóżku Karo.
– Co zamierzacie zrobić? – spytałam, zaglądając Łapie przez ramię, kiedy zalogowali się na jej profil na SQ.
Znaczy się Remus się zalogował, bo inni nie mieli pojęcia, jak obsługiwać to urządzenie.
– Chcemy się spytać jakie mają teorie na nasz temat. – odpowiedział Peter.
– Ej, ja tam piszę, żeby się spytać, czy ktoś jeszcze chce zdjęcia Łapy. Zauważyłem, że to dobry interes. Zdjęcia jego pośladka poszły w pięć minut. – uśmiechnął się szeroko James. – W takim tempie w połowie roku zostanę miliarderem.
– Nie wiem jak wy, ale ja chciałem zobaczyć ile osób mnie podziwia. – wzruszył ramionami Syriusz.
– A nie chcieliśmy po prostu spytać, co właściwie o nas sądzą i jakie mają pomysły, jeżeli chodzi o ciąg dalszy? – spytał Remus, patrząc na nich jak na idiotów.
– Dopiszcie ode mnie, że ich pozdrawiam, i że uwielbiam każdego i…
Zza naszych pleców dobiegło chrząknięcie, na dźwięk którego wszyscy zamarliśmy.
– Mamy przewalone. – szepnął Syriusz.
– I to jak. – powiedziała Karo.
Ciekawość wzięła górę i odwróciłam się w jej stronę, żeby na nią spojrzeć. Stała oparta o framugę i przyglądała nam się uważnie, a na jej twarzy widać było tylko spokój. Cholerna Ślizgonka, która nie pokazuje na zewnątrz co myśli. Ten spokój był gorszy niż jakakolwiek furia.
– Wciśnij wyślij i spadajmy stąd. – szepnął James do Remusa, który wcisnął jakiś przycisk i zamknął laptopa.
– No cześć, Karo. – odwrócił się Syriusz z szerokim uśmiechem, jednak mina szybko mu zrzedła, kiedy zobaczył maskę Karo. – Ślicznie dziś wyglądasz.
Karo uniosła brew, a Łapa schował się za Peterem, który też zaczął się kulić.
– To powiesz nam, co nam odpisali? – spytał niepewnie James, wystawiając głowę zza mnie.
– Mam tysiąc powodów, żeby was w tym momencie zabić. Dla waszego dobra, wyjazd z mojego pokoju. – powiedziała lodowatym tonem, jakiego nie słyszałam nawet u matki.
James ruszył „z kopyta”, potykając się o dywan i wyrżnął jak długi. Łapa wybiegł z pokoju pierwszy, a kiedy się upewnił, że żyje, zaczął się śmiać. My też opuściliśmy pomieszczenie, póki mieliśmy szansę, zwijając się ze śmiechu, widząc czołgającego się Jamesa.
– Przekażę, jak wam coś odpiszą. – syknęła, zamykając nam drzwi przed nosem.