Przepraszam.

Po prostu przepraszam za to, że nie dodaję tu nic, zaśmiecam Wam powiadomienia i zajmuję czas, który moglibyście wykorzystać na robienie czegoś ciekawszego, niż czytanie wpisów o życiowych rozkminach anonimowej dziewczyny, która siedzi gdzieś po drugiej stronie internetowego łącza i dzięki swoim żartom próbuje odnaleźć nieco szczęścia i ciepła w swoim życiu. Nie jestem normalną nastolatką, która przejmuje się tym, co pomyślą o niej inni, nie dbam o to, czy przycięłam równo włosy, gdy obcinałam je sama przed lustrem, nie dbam o to, czy moja torebka pasuje do butów, a spinka we włosach do koloru oczu… Nie jestem normalna i nie boję się tego okazać ani w realnym życiu, ani tutaj.

TAK, jestem dziwologiem.
TAK, nigdy nie wyjdę ze znajomymi na pizzę, bo nie mam na to pisemnego pozwolenia od swojej alergii.
TAK, mam bukiet zaburzeń psychicznych, potwierdzonych przez lekarzy.
TAK, jestem ateistką.
TAK, powoli odkrywam, że jestem homoseksualna.
TAK, nie boję się przyznać do swojego zagranicznego pochodzenia.

TAK, TAK, TAK, nie boję się mówić głośno o sprawach, o których inni wstydzą się myśleć.

TAK, wierzę w to, że osoby, które mnie nie akceptują nie są mi w życiu potrzebne, bo znajdą się też te, które mnie całym swoim serduchem pokochają, nawet, jeśli będzie ich garstka.

Przepraszam, że nic się tutaj nie pojawia. Przepraszam, że tak często pojawiam się i znikam. Walczę z alergiami, przez które tracę przytomność. Walczę z atakami paniki. Walczę z depresją. Walczę z myślami samobójczymi. I, spójrzmy prawdzie w oczy, walczę z anoreksją.

TAK.
Deklarowałam, że na nią nie choruję, ale… Po prostu nie przyjmowałam tego do wiadomości.

Walczę.
Każdego dnia.
Wstaję i staję na polu walki.
Nie mam bunkrów, do których mogłabym się schronić.

I wiecie co?

Pewnego dnia wygram.
Nigdy, przenigdy nie przestanę mieć nadzieję na to, że przez zacznę żyć bez problemów. To moje marzenie, szczytny cel, za który walczę.

TAK.

Wygram to.

Pozostaw tu coś po sobie, abym miała pisemny dowód na to, że w moim życiu mimo wszystko znalazła się garstka osób, które uznały mnie za kogoś choć w najmniejszym stopniu wartościowego i krótkim komentarzem, lub kliknięciem polubienia wsparły mnie w drodze do odzyskania zdrowia, szczęścia i niesamowitego życia 💞.

~ Wasza Viress, która nareszcie spojrzała prawdzie w oczy 💕