Nominacja od @Inna_Na_Zawsze i przyznaję, że to będzie ciekawe
Danke schön

1. Hej, jeżeli rozwiązujesz tę nominację, to zapewne chcesz poznać swoją przyszłość. Zacznijmy od pierwszego zadania, które będzie zarówno odpowiedzią na twoje pytanie.

🐦Jazda z tym

2. Okej. Na początku dam coś mniej skomplikowanego. Spójrz na kolor ścian w którym się znajdujesz. Będzie to kolor twoich włosów, które pofarbujesz w przyszłości

🐦 Ściany mają piękny odcień zieleni, który bardzo chętnie bym ponosiła.

3. Teraz spójrz na swój procent baterii. Za tyle lat właśnie pożegnasz się z życiem…

🐦 56% czyli będę miała 73.

4. Weź teraz pierwszą lepszą książkę. Już? No to teraz otwórz na losowej stronie i zobacz czy jest na niej jakieś imię. Jest? Jeżeli tak – to będzie imię twojego dziecka. Jeżeli nie ma – nie będziesz mieć dzieci, a jeżeli jest ponad jedno imię – to będziesz miał tyle dzieci ile jest imion na tej stronie. Skomplikowane? Wierz mi, będzie jeszcze gorzej.

🐦 Łukasz Dunaj „Rammstein: Die Band”.
Jedno dziecko, a dokładniej syn: Paul czyli Paweł. Pięknie.

5. Kolor twoich spodni (mam nadzieję że masz je na sobie) to kolor domu w którym zamieszkasz w przyszłości.

🐦Nie udało się, bo aktualnie nie mam spodni XD ale mam skarpetki niebieskie, więc załóżmy, że będzie niebieski.

6. Ostatnie 3 emotki opisują ciebie w przyszłości

🐦🥺😩❤️ Awww, będzie ciekawie

7. Teraz coś z matmy. Weź swoją datę urodzenia np. 14.02.04 – dodaj to – będzie to liczba twoich przyjaciół w przyszłości.

🐦8

8. Teraz weź jakąś losową książkę (znowu) i otwórz ją na stronie losowej. Piąte słowo opisywać bedzie twoje miejsce zamieszkania

Ciągle ta sama książka: wiosna. Pięknie.

9. Teraz nominuj tyle osób ile liter ma twój miesiąc urodzenia
Marzec:
@Magic_Cat
@.compelling.
@Atlantic
@WeraHatake
@Vivien09
@Norxegyan
Milego przepowiadania przyszłości

Ostatnio w ramach e-lekcji WOKU mieliśmy zastanowić się nad muzyką. Pomyślałam, że podrzucę Wam dwa fragmenty mojej pracy:

Nie wyobrażam sobie życia bez muzyki. Towarzyszy mi od pierwszych chwil po przebudzeniu. Zdarza mi się założyć słuchawki szybciej od okularów bez których nic nie widzę. Poszczególne piosenki odliczają mi czas dnia. Trzy minuty utworu „Mary on a cross” są przeznaczone na mycie zębów. W niecałe trzy piosenki dochodzę na przystanek, z którego jadę do szkoły, a gdy za oknem widzę słońce, puszczam dokładnie na ostatnich siedmiu schodach klatki schodowej „You are so beautiful” zespołu Emigrate, aby pierwsze dźwięki wybrzmiały idealnie w momencie, kiedy wyjdę na oświetlony słońcem chodnik. Przy muzyce uczę się na sprawdziany z historii, mając przyszykowaną odpowiednią składankę na tę okazję. W czasie ćwiczeń włączam piosenki, które wyzwalają we mnie pokłady energii, a kiedy chcę wieczorem odpocząć, wsłuch**ę się w opowieści o miłości. Muzyka to dla mnie wyjątkowy zegarek.

Rammstein opanował również jeszcze jedną sztukę do perfekcji: liryczność utworów, olbrzymi przekaz emocjonalny i pisanie ballad. Zespół ten nauczył mnie kochać ptaki, pokazał mi, jak dostrzec ich piękno. Te stworzenia stały się dla mnie symbolem wolności, miłości, przyjaźni, zrozumienia, empatii i wrażliwości. Ptaki to dla mnie ucieleśnienie wszystkich wartości, jakie uznaję za ważne, a wszystko to za sprawą jednego wersu z mojej ulubionej piosenki: „Und die vögel singen nich mehr” czyli „I ptaki już nie śpiewają”. Utwór „Ohne dich”, z którego pochodzi wcześniejszy cytat oczarował mnie cztery lata temu. Od tamtego czasu niezmiennie jest moją ulubioną piosenką. Jej wykon z Ahoi Tour 2004-2005 zawsze doprowadza mnie do łez. Marzyłam o usłyszeniu tego utworu na żywo, gdyż ma dla mnie szczególną wartość. To przy nim przeżywałam największe zmiany charakteru czy wyglądu, jego słuchałam w wielu momentach mojego życia i to on zajmuje w moim sercu to szczególne miejsce. Moje marzenie spełniło się w zeszłe wakacje, kiedy miałam możliwość pojechać na swój pierwszy, i mam nadzieję, że nie ostatni, koncert Rammsteina. Gdy usłyszałam pierwsze dźwięki „Ohne dich” nie mogłam uwierzyć, że naprawdę znajdowałam się na ogromnym stadionie, a kilkanaście metrów przede mną moi ulubieni artyści grają muzykę, której tak wiele zawdzięczam. Pewnie to uczucie było wtedy niezwykle powszechne, ale samolubnie czułam w tamtej chwili, że ten wykon jest specjalnie dla mnie, a wspomnienie tamtego momentu wciąż wywołuje ucisk w sercu, a w oczach momentalnie stają mi łzy. Muzyka w rzeczywistości składa się dla mnie z emocji. Każdy dźwięk jest nimi przepełniony. Muzyka buduje wspomnienia, uczucia i więzi. Porusza całą moją osobę, dotyka każdego skrawka mojej duszy, nieustannie mnie zmienia i kształtuje, pomaga mi w codziennym życiu. Służy mi jako kompas po moim wnętrzu i wskazuje mi drogę, gdy zbaczam z kursu. Muzyka to jedna z piękniejszych rzeczy, jakie przydarzyły się ludzkości.

I przyznam szczerze, że ostatnie zdanie bardzo mi się podoba. Bo czy muzyka nie jest jedną z piękniejszych rzeczy, jakie przydarzyły się ludzkości?