Godzina 0.14, czyli dość późno, a wiadomo, że w takich warunkach głowa pracuje inaczej, niż w dzień. Może to jest właśnie powodem, dla którego piszę ten post. Postanowiłam wkleić poniżej fragment czegoś, co ledwo zaczęłam (poniższy tekst jest wyrwany z kontekstu, więc prawdopodobnie nikt nie zrozumie, ale mówi się trudno). Tytułu nie podam, a jeśli ktoś nie chce robić sobie nadziei, że pojawi się kiedyś całość, to radzę nie czytać, ponieważ nie jestem w stanie stwierdzić, czy kiedykolwiek opublikuję to na moim profilu.
Nie przedłużając, oto fragment mojego nowego tworu:

Odpowiedziało mu kilka skinięć głową na znak, że zrozumieli rozkazy. Każdy udał się w swoim kierunku, jakby byli grupą robotów, które właśnie dostały wytyczne. Ich ruchy były niemal mechaniczne, jakby przećwiczyli wcześniej tak nieprzewidywalną sytuację, jaką była ta.
Tymczasem drobinki kurzu unoszące się w hali pozostawały niczym niezmącone, co było idealnym kontrastem gorączkowych poszukiwań panujących na zewnątrz. Pojedyncze wstęgi światła rzucanego przez księżyc wpadało przez wielkie okna u nasady wysokich ścian. Wszystkie rury, ciężkie maszyny i wąskie przejścia między nimi zmieniły przez to swoją barwę ze stalowej na ciemny błękit. Odór metalu pozostał niestety niezmieniony, co przyprawiało postać skuloną w najciemniejszym zakątku pomieszczenia o zawroty głowy.
Chłopak przyłożył dłoń do czoła i zacisnął mocno oczy. Woń smaru wydobywająca się z maszyny, o którą się opierał, nie pomagała mu się skupić. Znajdował się w siedzibie wroga i nie mógł pozwolić sobie na jakiekolwiek rozkojarzenie. Jego myśli mieszały się z paniką. Nie miał pojęcia co robić, nigdy nie był w takiej sytuacji.
Po kilku minutach prześcigania się z własnym umysłem uderzył się w twarz na tyle mocno, że głowa mimowolnie poleciała delikatnie w bok. Momentalnie się otrząsnął, a zdolność trzeźwego myślenia powróciła, jakby nigdy nie zniknęła ze swojego miejsca. Przytulił mocniej laptopa do siebie i pozostając w cieniu ruszył zgięty w stronę drzwi oblepionych kurzem i czymś śliskim.