Witam w ten piękny sobotni dzień mam dwie wiadomości. Dobrą i złą. No może zacznijmy od tej dobrej. Dzisiaj wstawiam one-shota, którego napisałam już jakiś czas temu ? Teraz przejdźmy do tej złej wiadomości… w tą sobotę nie będzie „Fortepianu” ? Dlaczego? Głównie dlatego, że skopałam tą część tak bardzo, że ją usunęłam. Wybaczcie, ale wychodzę z założenia, że liczy się jakość nie ilość. Oczywiście za tydzień na pewno część się pojawi już poprawiona ?. Co do specjału na Halloween mam nadzieję, że zdążę go skończyć ? Tak, więc mam nadzieję, że dobrnęliście do końca tego wpisu, i że nie macie ochoty mnie udusić…

„Spojrzałam przez okno na zatłoczoną ulicę Nowego Yorku. Ludzie zabawnie wyglądają z góry. Przypominają mi mrówki, wiecznie zapracowani i brnący przed siebie. Też taka jestem. Nie jestem niezwykła pod tym względem. Wiele razy odpuszczałam sobie by odetchnąć lecz właśnie wtedy dostawałam kopa w d*.*ę. Teraz jestem zimna. Bez marzeń, a moi bliscy popadają w otchłań rozpaczy. Nienawidzę bezsilności, ale jestem człowiekiem i nie mogę zdziałać cudów. ”

Taki krótki opis wpadł mi do głowy, więc postanowiłam go spisać i udostępnić :) Jest to oczywiście myśl pewnej bohaterki z opowiadania, które tworzę. Może kiedyś nawet się doczekacie poznania tej osóbki.