Dobry wieczór (bądź poranek),
a któż to się mnie tu spodziewał?
Na pewno nie ja sama, lecz uznałam w niekonwencjonalny sposób, że zmienię swoje życie diametralnie, dlatego, korzystając z wolnego wtorku, wrzuciłam opowiadanko, a raczej monolog, stworzony około roku temu. Miał czekać na maraton, ale maratony są passé i nie dla mnie, zatem nie będzie mnie nic ograniczać. Nawet strefy czasowe, albowiem wywiało mnie na drugi koniec świata, dlatego proszę zachować dziwy dla siebie jeżeli zdarzy mi się coś opublikować o drugiej czterdzieści trzy w nocy.
Trzymajcie się ciepło w ten zimowy listopad, nie zapominajcie o czapce i miłego czytania.
PS: Nie chciałabym żeby ktokolwiek jednak myślał, że pojawię się tutaj na dłużej niż pięć minut tygodniowo. Lubię się pojawiać żeby krótko potem znowu zniknąć na rok. Taka już dusza nędznika artysty.