(*Jest parę osób, którym chciałabym podziękować za poświęcony czas i okiełznanie artystycznych wizji Deizy, także, żeby nie musiały czytać całego wpisu przeznaczę im klamerkę początku:

@-Blossy-
@Verasquie
@Spectre
@DianaDianka
@-Eve-
@Kindzior5
Dziękuję dziewczyny za przepiękne tła, niestety nie wszystkich mogłam użyć :/)
***
Dobry pisarz zacząłby ten wstęp czymś pięknym.
Anegdotą, cytatem, ważnym słowem, metaforą, opowieścią lub wyszukanymi porównaniami.
Cóż, dzisiaj to nie będę ja.

Na początku powinnam przeprosić, że nie odzywałam się ponad miesiąc – powinnam, ale kto to przeczyta? Dlatego, aby zacząć w ładzie i składzie, parę słów wyjaśnień.
Nie można mi wierzyć, jeśli chodzi o postanowienia. Paplałam o rozpisce na Deizyraton i planach co do niego, a teraz nawet nie wiem, czy uda mi się go zrealizować jeszcze w tym roku. Pod tym względem jestem dnem. Zaniedbałam jednocześnie swoje prace i miejsce przechowywania anonimowych historii, a przecież nikt nie chciałby czytać zakurzonych słów, prawda? Z tego powodu właśnie przepraszam i już nic nie chcę obiecywać. Nic a nic, dopóki moje myśli się nie uspokoją, a serce przestanie być skołatane.
Na razie wertuję tysiące pomysłów, które wymagają realizacji albo wyrzucenia do kosza, więc nie nastawiajmy się na poprzedni grafik, dobrze?
Już wiem, że co ma być to będzie
(raczej)
***
Teraz chciałabym podziękować dwóm specjalnym osobom, które w czasie głębokiego doła i kryzysu były przy mnie i wręcz krzyczały, że cokolwiek by się nie działo, zawsze mogę na nich polegać.
Naiwne, pomyślałam wtedy, ale jak się później okazało jako jedyne dotrzymały obietnicy.
Te dwie urocze osóbki wyróżnię teraz.
@-Blossy- – moja kocia duszyczka, zawsze uśmiechnięta i zdystansowana do świata. Słodki promyczek, który rozwesela buzie na okrągło, aż chce się skakać i śpiewać.
Dziękuję Olu, że poświęcasz mi tyle uwagi.
@zuziolekkk – dziewczyna delikatna jak płatki róży, najpiękniejszego kwiatu na Ziemi. Wtedy, gdy ten, co podnosi na duchu i mobilizuje zaczyna tracić siły, Ty potrafisz na nowo odbudować nadzieję i wprowadzić spokój. Ogromnie doceniam Twoją szczodrość, dobroć, lojalność i miłość, o stokroć.
Mam nadzieję, że Twój Wędrowiec jest tuż za rogiem.

To, co zrobiłyście na zawsze pozostanie w moim sercu.
A teraz weźmy wszyscy kwiat w dłoń i odejdźmy w ciszy z różanym akcentem…
Do zobaczenia wkrótce.