wzloty i upadki.
głupio tak znów zaczynać wpis przepraszając za nieobecność, która zapewne będzie trwać jeszcze wiele miesięcy. ale jednak takie są fakty, a kłamstwem byłoby pisanie, że to przez nadmiar obowiązków. obowiązki to tylko 1/10 całego zamieszania.
bardziej zajęta jestem chyba dorastaniem i wszystkimi problemami związanymi z tym. szczerze mówiąc, dopiero dzisiaj wyrywając kartki z kalendarza uświadomiłam sobie, że lato się skończyło. a skoro tak już się stało, przyszedł czas na podsumowanie tych miesięcy.

lipiec okazał się być najbardziej beztroskim i zdecydowanie moim ulubionym miesiącem w tym roku. całe dnie spędzałam na robieniu tylko tych rzeczy, na które miałam ochotę. moja relacja z samą sobą była nadzwyczajnie doskonała, dlatego każdego dnia kładłam się spać dumna z decyzji podjętych w czasie dnia. popołudnia spędzałam głównie ze znajomymi, zbierając różne doświadczenia życiowe. gdy jednak zostawałam w domu, spędzałam je z książką lub słuchawkami na leżaku w ogrodzie. zawsze kochałam to uczucie słońca na skórze. i smak mrożonej kawy w gorące popołudnie. lipiec był wspaniałym nauczycielem, a jego nauki oprócz tego że były ważne, były też cholernie przyjemne.

następnie nastał kolejny miesiąc – sierpień.
pierwsze zakochanie.
pierwsze pocałunki.
sierpień był miesiącem miłosnego zatracenia w drugiej osobie. poznałam sierpniowego chłopaka i rozpoczęłam pierwszy "poważniejszy" związek. była to najciekawsza przygoda oraz lekcja w tym roku. kochałam każdą sekundę z nim, chociaż cała relacja nie była najprostszą rzeczą pod słońcem. pierwszy pocałunek. każde kolejne pocałunki. nie mogłam pojąć jak wszystko wokół pozostaje takie samo jak wcześniej, kiedy we mnie przeplatało się tak wiele emocji i myśli. zdradzały mnie tylko rumieńce i niekontrolowany uśmiech. całe wieczory spędzane na myśleniu lub rozmawianiu z nim przez telefon. kiedy trzymał mnie na kolanach i wszystko wokół wydawało się nie istnieć. wspomnienia, których nigdy nie zapomnę.

wrzesień
zerwałam relację z sierpniowym chłopakiem i chociaż było ciężko, uważam że to dobra decyzja. ciężko zapomnieć o kimś w kim jest się zakochanym, ale myślę, że gorzej byłoby zapomnieć w tym wszystkim o sobie. mimo iż było wiele bolesnych dla mnie chwil, dobrze wspominam ten miesiąc.

nadszedł czas na październik. mam nadzieję, że będę mogła trochę odciąć się od ostatnich dwóch miesięcy. nie jest najłatwiej i momentami mam kompletny mętlik w głowie. wybaczcie więc jeśli nadrobienie waszych prac nie przyjdzie mi tak szybko. swoją drogą, opowiadajcie jak wam minęło lato albo chociaż ostatni miesiąc Wrzesień. napisanie tego wpisu zajęło mi trochę czasu, ale przyniosło pewnego rodzaju ukojenie. w każdym bądź razie, każdemu życzę miłej jesieni i do następnego ❤️