Kiedy Hermiona była małą dziewczynką, była nieustannie prześladowana przez wszystkich w jej mugolskiej szkole. Była odmieńcem. Była jaśniejsza niż wszyscy w swojej klasie. Więc małe dzieci ją czepiały. Nazywali ją świrem. Nazywali ją brzydką. Naśmiewali się z jej wyglądu fizycznego, włosów, zębów. I w młodym wieku Hermiona rozwinęła niepewność swojego wyglądu fizycznego.
Kiedy Ron był małym chłopcem, podsłuchał, jak jego ciotka Muriel rozmawiała ze swoją przyjaciółką, jak niesamowici są starsi bracia Rona. Ale nazwała Rona „nieudaną próbą Molly dla dziewczyny”. Powiedziała też, że Ron jest bezwartościowy i nie jest nikim w porównaniu ze swoimi starszymi braćmi. W wyniku tej podsłuchanej rozmowy Ron poczuł się niepewnie, że nie jest wystarczająco dobry.
Hermiona naprawdę chciała, żeby Ron zaprosił ją na bal. Wyobraziła sobie nawet, jak potoczy się piłka. Ale kiedy Ron powiedział, że zaprosi najładniejszą dziewczynę na bal, wiedziała, że ​​nie ma szans. Więc nie sprzeciwiła się, kiedy Krum zaprosił ją na randkę.
Ron zdecydował przed polowaniem na horkruksa, że ​​poświęci się dla Harry'ego lub Hermiony, jeśli to uchroni ich przed niebezpieczeństwem.
Hermiona wiedziała, że ​​istnieje duża szansa, że ​​nie przeżyje wojny. Więc nie chciała, żeby jej rodzice żyli w tak wielkim smutku. To był jeden z głównych powodów, dla których wymazała się z ich wspomnień.
Kiedy Ron wyszedł w DH, Hermiona napisała list. Przekazując WSZYSTKO, co do niego czuła. Była prawie pewna, że ​​już nigdy go nie zobaczy. Nigdy nie będzie w stanie powiedzieć mu, jak się do niego czuje. Trzymała ten list w swojej wyszywanej koralikami torebce. Wiele lat później Ron dowiedział się o tym liście. I płakał.
Medalion ciągle mówił Hermionie, że była porażką. Że była dziwakiem w mugolskim świecie i nie była wystarczająco dobra w czarodziejskim świecie. Powtarzało jej też, że Ron nigdy nie pokocha tak zwyczajnej, nudnej dziewczyny jak ona. Krótko mówiąc, próbował uderzyć ją tam, gdzie zostałaby zraniona najbardziej.
Kiedy Ron i Hermiona zatrzymali się w muszlowym domku, Hermiona odbyła długą rozmowę z Fleur. Hermiona powiedziała jej, że istnieje duża szansa, że ​​nie przeżyje bitwy o Hogwart. W końcu była mugolką. Więc gdyby coś się stało, chciała, żeby Ron kontynuował swoje życie. Chciała, żeby Fleur obiecała jej, że pomoże Ronowi żyć dalej.
Po wojnie Ron i Hermiona musieli odwiedzić ul. Mungos na terapię. Cierpiali na zespół stresu pourazowego. Nawet po wielu sesjach nie zagoiły się całkowicie. Lata zajęło im powrót do normalności.
Pewnego razu podczas misji aurorskiej Ron został ciężko ranny. Prawie umarł. Hermiona ani razu nie opuściła jego boku. Kiedy poczuł się trochę lepiej, Hermiona powiedziała mu, że jest w ciąży. Wtedy Ron postanowił rzucić pracę.
Jako starsza para, gdy Hermiona straciła wzrok, Ron czytał Hermionie jej ulubione książki.
Kiedy Hermiona zmarła, Ron po raz pierwszy przeczytał Hogwart: historię. Chociaż wiele fragmentów wyglądało mu znajomo, ponieważ słyszał, jak Hermiona mówiła o tych częściach. Po skończeniu książki zapadł w szczególnie głęboki sen. I chociaż się nie obudził, otworzył oczy i odkrył, że znów jest młody. I jeszcze raz z żoną…..