,,Call Me By Your Name''

Cóż za nietypowy tytuł, prawda? Po przetłumaczeniu na polski, jest to dosłownie ,,Nazywaj mnie swoim imieniem''. Dla mnie to było nie do końca zrozumiałe, aż do samego końca. Cały film zdusił moje wszystkie uczucia które mi grały od pewnego czasu, szczególnie ta wzruszająca historia sprawiła, że zalałam się łzami na pod koniec filmu. Nigdy tak na prawdę nie płakałam na filmach, jedynie co to pociągnęłam nosem albo coś mi poleciało w kąciku oka. Ale ten film, jest najbardziej oryginalnym i wspaniałym jaki kiedykolwiek widziałam. Jest niezwykle poruszający – powoduje, że wczuwasz się w historię głównych bohaterów – Oliviera i Elio – przeżywasz to, co oni na przemian. Film pokazuje historię prawdziwej miłości, pełnej pasji i przywiązania, która podczas seansu jest nam niesamowicie bliska. A więc, dlaczego akurat ten film spowodował, że poczuliśmy historię razem z bohaterami i pozostawił nas ze zmierzeniem się z naszymi uczuciami, ale tez głównych bohaterów? Sekret tego filmu, jest w tym, że on nie pokazuje nam tego, od czego chcemy uciec – od kadrów z miłością, czułością i momentów, w których bohaterowie muszą się zmierzyć z pewnym wydarzeniem, tylko kadr jest skierowany na nich. Pokazuje nam ich emocje, to co przeżywają, czują i nie pozwala nam tego zignorować, odsyłając kadr gdzieś indziej lub nie pokazując nam niewygodnych sytuacji. Tajemnica odbierania tego filmu z takim przywiązaniem, jest też w niezwykłej metaforze, którą można zauważyć bynajmniej w scenie kiedy Olivier i Elio pojechali do miasta, gdzie Elio chce wyznać jego uczucia Olivierze, oni wędrują dookoła fontanny i to na tamtą chwilę mogło symbolizować oddalenie. Film sam w sobie ma niesamowity klimat lat 80 i to nie takich, jakich mieliśmy szansę w innych filmach, gdzie miejsce akcji to Stany Zjednoczone, czy inne państwa, ponieważ akcja mieści się we Włoszech, co daje niesamowite poczucie estetyki (które można zauważyć też w rzeźbach którymi zajmuje się Olivier i ojciec Eliota). Historia natomiast jest bardzo oryginalna i nie sądzę, by jakakolwiek mogłaby jej dorównać. Przywiązanie i pasja którą razem Olivier i Elio dzielili była nie do opisania, a subtelne detale, które tak dobrze uzupełniły historię były jak niebo na ziemi. Dajmy na to, odbieranie telefonu przez Elio. Kiedy to dzwonią jego przyjaciele, on nie poznaje ich głosu na początku, jednak głos Oliviera rozpoznaje od razu. Muzyka natomiast jest klasyczna, wpada w ucho i oddaje uczucia, które towarzyszą w danej scenie. I to ona wywarła na mnie ogromne wrażenie. Jednak jedno, na co musimy zwrócić uwagę to sam tytuł. Dlaczego taki jest? Najpierw przypomnijmy sobie scenę pod koniec, kiedy ojciec Elio z empatią opowiada mu o swoich uczuciach i o jego doświadczeniach. Elio mówi, iż uważa, że Olivier jest lepszy od niego, a ojciec odpowiada na to tym, że on powiedział by o nim to samo. Magia w tej scenie jest o miłości jaką siebie darzą. Miłość odczuwa się do osoby którą podziwiamy, pragniemy być tak jak oni. Ponieważ widzimy w nich lepszą wersję samego siebie. Oboje to odczuwało, możemy to zauważyć w scenach, gdzie Elio komplementuje go a Olivier jego. Fakt w tym, że Olivier i Elio przez ten czas pomagali sobie stać się tymi wersjami siebie, których w sobie widzieli. Zaadaptowali sobie nawzajem rzeczy które w drugiej osobie podziwiali. To było przepiękne. Słynna scena ''Call me by your name and I will call you by yours'' jest odnoszeniem do ich języka miłości, co jest przedstawione w scenie gdzie Olivier dał swoją koszulę Elio, albo gdy dzwonili do siebie pod koniec filmu. Ogół jest spektakularnie przemyślany, pod względem empatycznym i jak technicznym co wszystko się komponuje w piękną filmową sensację.
Każdemu polecam oglądnąć ten film.
Dziękuję za przeczytanie, jeśli dotrwaliście do końca. <3
Trochę muzyki:
https://www.youtube.com/watch?v=vBYkshOZMrY

11:12

Zastanawiałam się nad tym już długo, czy może by założyć serwer na Discordzie dla Was. Dlatego też chciałabym się Was zapytać, ilu z Was go ma i ile osób by było zainteresowanych?