Witajcie kochani,
Dosyć dawno mnie tu nie było. Wiem. Kajam się. Ale kontynuuję fanfiction z sagą „Zmierzch”. Dzisiaj pojawił się trzeci rozdział.
Prawda jest jednaka taka, że przychodzę z zapowiedzią. Za tydzień (mam nadzieję, wiecie, jak to jest) pojawi się one shot na walentynki inspirowany „Million reasons” od Lady Gagi. Nie zdradzę konkretów. Wszystkiego dowiecie się za tydzień w środę 😋.
Na koniec chciałabym jeszcze coś dodać. Coś bez ładu i składu, dlatego wybaczcie mi, proszę.
Wiem, że wśród moich obserwatorów, ale i ogólnie pośród czytelników, znajdują się różni ludzie w różnych kategoriach wiekowych. Chcę powiedzieć, że wszyscy jesteśmy wyjątkowi. Nie wszyscy z reguły, ale każdy z nas osobna. Wielu w to wątpi. Wiem. Nie trudno o wątpliwości, a zaakceptowanie samego siebie może być krętą ścieżką. Ale mimo wszystko jesteśmy niesamowici. Każdy z osobna. Niezależnie od tego, co tak naprawdę siedzi gdzieś tam w środeczku, w nas. To coś jest cudowne. I to coś bardzo często chciałoby wyjść na zewnątrz. Wiem. Rozumiem, że jest ciężko. Ale czasem warto próbować. Mimo wszystko. Próbować różnych metod, żebyśmy to my sami czuli się ze sobą dobrze. Nie chodzi o granie kogoś na siłę. Bo to z kolei przegięcie w drugą stronę. Ale trzeba próbować znaleźć złoty środek, żeby szanować samego siebie. Lubisz taki a taki motyw – pisz o nim opowiadania. Podoba ci się taki a taki ciuch – kup go i noś z dumą. Słuchasz takiej a takiej muzyki – pochwal się tym i śpiewaj, nawet jeśli mówią ci, że fałszujesz (oczywiście, jeżeli chcesz). Powtarzają, że dziewczyny/chłopcy nie robią takich a takich rzeczy – jeśli to coś, na czym ci zależy, zrób to i kulturalnie się do nich uśmiechnij. Mówią, że ci się nie uda, albo że z tego nie ma kasy – zrób to z prawdziwą charyzmą i pasją, a będą zazdrościć. I najważniejsze – kiedy nazywają cię dziwadłem – ładnie podziękuj.
Nie chcę, żeby to brzmiało dziwnie, ale chodzi mi o to, że „inność”, odmienność to jest coś, w czym nie ma niczego złego. Jedynie stereotypowi ludzie mówią, że tego trzeba się wyrzekać. Prawda jest taka – to nasze błogosławieństwo, to zaleta.
Summa summarum (czy coś takiego)…
Nie bójcie się siebie. Próbujcie nowości i nie wstydźcie się tego, kim ostatecznie jesteście. Róbcie to, co kochacie. Bądźcie z tymi, których kochacie, a i oni was kochają. Bądźcie tymi, którymi naprawdę jesteście, bo to nie jest nigdy nic złego.
Jeśli dotarliście do tego momentu, chwała wam za to. Tak. To już koniec kazania. Dziękuję, że jesteście.
Do następnego
xXx
Alex