I pewnie gdyby była poetką to spisałaby to wszystko. Ale była dzieckiem. Chciała zapisać to w miejscu, z którego nic nie ucieknie. W swoim sercu.
I pewnie gdyby była poetką to spisałaby to wszystko. Ale była dzieckiem. Chciała zapisać to w miejscu, z którego nic nie ucieknie. W swoim sercu.
'- Czyż to nie piękne, że zabiłeś mnie jednym słowem. – powiedział chłopak. – Właśnie to usłyszałem tego samego dnia, którego targnął się na własne życie.'
Odkładałam swój wstręt na później
Będę musiał czekać cierpliwie na dzień, kiedy chmury będą posępne, a nieba krwawe. Wtedy będę czuć Twoją miłość nade mną.
Słowa są jedyną formą przypuszczenia.
Tyle niewypowiedzianych słów wisi w powietrzu.
„I chyba, jednak jeszcze nie zdążyliśmy zabić naszych wewnętrznych dzieci, gdyż boimy się jedynie własnych potworów w ciemnych zakamarkach zmatowanych animarum.”
Nie czuję chęci do ucieczki, mam już dość.
Nie sięgną nas słowa, bo stało się jasne, że nawet w kunszcie największych poetów są zbędne.
Zdarza nam się zapominać o tym, że ratując innych możemy sami wpaść w przepaść
Jest mi bardzo zimno, gdy patrzę na Twoją twarz na czarno-białej fotografii. Wierzę, że dopłyniesz bezpiecznie na miejsce.
Moje usta są niczym więzienie. Nie chcą wypuścić na zewnątrz słów, które tak bardzo chcę wypowiedzieć…
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
