„Ból przy robieniu sobie ran, to jest nic w porównaniu do bólu jaki odczuwam każdego dnia.”
„Ból przy robieniu sobie ran, to jest nic w porównaniu do bólu jaki odczuwam każdego dnia.”
dążenie do perfekcji stało się dla mnie niczym rosyjska ruletka z samym Bogiem. gra, w której jest jeden przegrany, a w moim przypadku — i jeden wygrany. czy jednak da się wygrać z samym Bogiem?
Kochana Irene. Ludzie nazywają cię potworem, który nie pozwala mi żyć normalnie. Jakie jednak życie jest „normalne”? Według ludzi to, którym żyją oni… A może to ja mam najnormalniejsze życie?
What else can life offer me? More pain and suffering? I will politely decline.
Syriusz Black wiedział, że dla wielu dziewcząt był marzeniem, jednak nie sądził, że kiedykolwiek, ktokolwiek zachoruje na obsesję z jego powodu.
Chcę usłyszeć, że jestem zepsuta.
Old „I”, where are you? Are you feeling good? I’m not. I must look for a new „I”.
Dziwne słowa, dziwne gesty, dziwne myśli. Ludzie mają różne twarze, a tylko niektóre pokazują innym.
Strasznie głośno, niesamowicie blisko…
Przypadek towarzyszy mi przez całą naszą znajomość. Przez przypadek się poznaliśmy, przez przypadek również zapomnimy o sobie.
Życie mi się nie udało, dlatego postanowiłam iść do Piekła.
„Jak wezmę, to już będę brała, ale przynajmniej zapomnę na chwilę”
Kocham cię drogi przyjacielu i chociaż fizycznie mnie nie ma u twego boku — psychicznie wciąż przy tobie jestem… Mam nadzieję, że czytając to wysilasz się chociaż na sztuczny, wydrukowany uśmiech…
„Nieszczęścia są słodkie, jak dojrzałe maliny, zbrodnie niewinne niczym zimne i przemoknięte mlekiem, płatki. Tragiczny śmiech, bawiące przerażenie. To horror czy komedia dla mojej psychiki?”
Syriusz Black wiedział, że dla wielu dziewcząt był marzeniem, jednak nie sądził, że kiedykolwiek, ktokolwiek zachoruje na obsesję z jego powodu.
Potwornie się żyje, kiedy tysiące par oczu obserwuje każdy Twój ruch.
Wybacz, ale w końcu jestem psychiczny.
Liczenie to tylko zbędny formularz, bo i tak jesteś zdany tylko i wyłącznie na siebie, czyli losy nastoletniego chłopaka i imitacji jego drewnianej skrzyneczki, z którą walczy o życie i uczucia.
Zamknięta w pesymistycznym cmentarzu martwych serc, zwanym pokojem płaczu.
Przecież każdy przed czymś ucieka, prawda?
Bo to właśnie my jesteśmy dziećmi z wielkim marzeniem.
Opowieść smutna i okrutna. Napisana przez samo życie oraz upiększona lekko przez pełen wyobraźni, własny świat autorki. Opowiadająca o bólu, przyjaźni i miłości w zarówno realnym i magicznym świecie.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
![Strange words, stranger thoughts [Prolog]](https://samequizy.pl/wp-content/uploads/2018/04/filing_images_4cecf09b7870.jpeg)
