Afrodyta (Ἀφροδίτη) — bogini miłości, piękna, pożądania, płodności, kwiatów; patronka żeglugi, żeglarzy, kobiet lekkiego obyczaju. Uznawana powszechnie za najpiękniejszą spośród wszystkich bogiń. Jej imię oznacza "powstała z piany" — według większości mitów Afrodyta dosłownie wyłoniła się z fal i była córką Uranosa — oczywiście niedosłownie, ponieważ odcięty przez Kronosa członek Uranosa wpadł do wody i zrodził boginię miłości. Miała wiele przydomków — Anadyomene (czyli "wynurzająca się z pian morskich"), Cypryda (od Cypru), Despina, Urania, Pandemos i wiele innych. Rzymska wersja Afrodyty to Wenus nazywana również Wenerą. Jej świętym miejscem był właśnie Cypr, u którego brzegów się wyłoniła, miała też szczególne miejsce kultu w Koryncie. Święte zwierzęta bogini to gołąb (który był także jej atrybutem), zając i łabędź, rośliny zaś to róża, mirt i sałata. Głównym atrybutem był rydwan zaprzężony w wyżej wspomniane ptaki. Nade wszystko opiewała uczucie miłości i zawsze stawała po jej stronie, toteż nie uchodziła za boginię szczególnie okrutną, ale jak wiadomo — potrafiła taka być. Była kochliwa i pomimo tego, że małżeństwo wiązało ją z Hefajstosem, posiadała wielu kochanków, w tym i Aresa, z którym spłodziła Erosa — boga miłości. W seriach Ricka Riordana Afrodytę przedstawiono, jako boginię próżną, temperamentną, ale także bardzo kochającą — za wszelką cenę walczy o miłość; bardzo troszczy się też o swoje dzieci. Afrodytę przedstawiano zawsze, jako niezwykle urodziwą kobietę, najpiękniejszą spośród wszystkich bogiń, często o złotych lokach — które w Grecji były symbolem nierządu — i nago, albo w szacie. Z kolei w "Percym Jacksonie" główny bohater zauważa, że Afrodyta przybiera taki wygląd, by jak najbardziej podobać się swojemu rozmówcy — krócej mówiąc, dopasowuje się do ideałów czyjegoś piękna. Popularnym jest mit o Adonisie, cypryjskim młodym myśliwym, w którym Afrodyta się bardzo zakochała, a którego rozszarpał dzik. W innym micie — również poświęconym uczuciu miłości — Atena z litości zamienia rzeźbę, którą stworzył Pigmalion, w piękną kobietę, mężczyzna był w niej bowiem tak bardzo zakochany, że poprosił boginię o pomoc. Dzieci Afrodyty są niezwykle urodziwe; potrafią w jakiś sposób panować nad miłością i pożądaniem oraz przekonywać innych do tego, co chcą, żeby zrobili — używają czaromowy, jak zostało to nazwane w serii. Potrafią też manipulować swoim wyglądem oraz pięknem, biegle zazwyczaj znają też język francuski. Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Afrodyty! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Atena (Ἀθήνη) — bogini mądrości, sprawiedliwej wojny, strategii, patronka nauki, rzemiosła oraz rękodzieła, a także opiekunka herosów. Obok swego ojca, Zeusa, najważniejsza z bogiń zasiadająca w greckim Panteonie. Jej imię oznacza "obrończynię", choć znano Atenę pod różnym przydomkami, takimi jak Pallas (Panna), Ergane (Pracownica), Partenos (Dziewica), Polias (Patronka Miast) oraz Promachos (Pani Zastępów). W mitologii rzymskiej jej odpowiednikiem była Minerwa. Córka Zeusa oraz pierwszej jego żony, Metis (lub Metydy) — wyskoczyła z rozłupanej głowy Zeusa po tym, jak połknął ciężarną żonę. Atrybutami Ateny są włócznia, tarcza (Egida) oraz sowa (świętym zwierzęciem Ateny był także wąż); roślina poświęcona bogini to oliwka. Patronowała Atenom i Sparcie. Atena przedstawiana była, jako surowa, nieprzejednana kobieta z tarczą u boku, w hełmie oraz z sową na ramieniu — jej największy posąg, Atena Partenos, dwunastometrowa statua, wyglądała właśnie w ten sposób. W seriach o Percym Jacksonie przedstawiono Atenę, jako szarooką, czarnowłosą kobietę (czasem też blondynkę), która wygląda "jakby myślała o tysiącu rzeczy naraz". Uchodziła za boginię niezwykle mądrą, rozsądną oraz sprawiedliwą, opiekowała się wieloma miastami i błogosławiła wojny w słusznej sprawie. Niezłomna, odważna i silna bogini nigdy nie wyszła za mąż — w jednym z mitów odrzuciła zaloty Hefajstosa. W serii książek jej dzieci przychodziły na świat z umysłu matki wskutek połączenia jej inteligencji oraz genialnych myśli ojców. Atena, jako jedna z najważniejszych bogiń, występuje w wielu mitach — pojawia się, jako tkaczka w micie o Arachne, libijskiej księżniczce, która przechwalała się swoimi tkackimi umiejętnościami i po wygranym pojedynku tkackim z boginią, ta zniszczyła jej gobelin, a Arachne popełniła samobójstwo. Atena po incydencie wykazała się litością i zamieniła księżniczkę w pająka. Inne mity z Ateną to między innymi mit o wojnie trojańskiej (gdy na początku mitu Eris rzuca jabłko na stół), mit o patronacie nad Atenami (wygrała pojedynek z Posejdonem) czy w micie o Meduzie — według jednej wersji bogini i dziewczyna rywalizowały w kwestii pięknych, bujnych włosów, w innej bogini zmieniła dziewczynę w potwora po tym, jak doszło do zbliżenia Meduzy i Posejdona w świątyni. Dzieci Ateny dziedziczą po niej szare oczy oraz niezwykłą inteligencję, często mają też dobry zmysł strategiczny, a także błyskawicznie przyswajają wiedzę oraz szybko przystosowują się do nowych rodzajów broni: nie muszą długo uczyć się, jak jej używać. Potrafią tkać. Wszystkie dzieci Ateny w seriach R. Riordana cierpiały na arachnofobię. Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Ateny! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Artemida! Artemida (Ἄρτεμις) — bogini łowów, łucznictwa, zwierząt, lasów, roślinności, gór, płodności, księżyca, śmierci, opiekunka rodzących kobiet oraz położnic; uważano ją także za bóstwo opiekuńcze żeglarzy ze względu na wpływ Księżyca na pływy i prądy morskie. Czasem nazywana Czystą ze względu na to, że była boginią dziewiczą. Córka Zeusa i Leto (Latony), siostra bliźniaczka Apolla, trochę od niego starsza. Zasiadała w gronie dwunastki olimpijskiej. Jej rzymski odpowiednik to Diana. Jej atrybuty to łuk, strzały, kołczan, a za święte zwierzęta bogini uznawano łanie, jelenie, psy oraz niedźwiedzie, zaś poświęcone Artemidzie rośliny to między innymi migdały, leszczyna, oset czy jodła. Upodobała sobie polowania w lasach Arkadii, jednakże miejsce jej największego kultu to Efez, gdzie powstał Artemizjon, jej olbrzymia świątynia. Miała też swój kult w Sparcie, gdzie nad ołtarzem bogini chłostano chłopców, aby ich krew opryskała owe miejsce. Za symbol bogini uznawano czasem półksiężyc. W sztuce i mitach przedstawiana, jako chłopięca bogini, niedbale przepasana szatą, często w otoczeniu psów oraz swoich wiernych towarzysze, Łowczyń Artemidy. Często był przy niej jeleń, a w dłoni dzierżyła łuk, do którego na plecach trzymała strzały w kołczanie. W seriach Ricka Riordana została opisana, jako młoda, kasztanowłosa dziewczyna o srebrnych oczach; Apollo twierdzi, że nigdy nie wygląda na więcej, niż dwadzieścia lat. Przez Greków uważana za dobroczynną boginię, ale potrafiła być brutalna i sroga; karała patrzących na nią mężczyzn. Znana też była, jako mścicielka, nie miała litości dla dziewcząt z orszaku, które złamały śluby czystości. Mimo całej tej brutalnej otoczki chętnie oddawano jej cześć i uciekano się pod jej opiekę — powszechnie uważano, że w trakcie pełni drogi są dzięki niej bezpieczniejsze, bo była postrachem dla dzikich zwierząt. Matki i młode dziewczęta modliły się do niej, chcąc uzyskać opiekę przy porodzie. Uważana za miłośniczkę muzyki i tańca. Książkowa Artemida w wykonaniu Ricka Riordana jest poważna, powściągliwa, inteligentna i uczciwa; pomimo niechęci do chłopców żywiła szacunek do Percy’ego — bardzo szanowała wielką odwagę. Popularny mit mówi o jej bezlitosnej stronie, kiedy zamieniła Akteona w jelenia po tym, jak ten przez przypadek ujrzał ją i jej orszak, kiedy kąpały się w strumieniu. Myśliwy został rozszarpany przez swoje własne psy. Bez miłosierdzia potraktowała wszystkie siedem córek Niobe — ta przechwalała się, że jest lepsza od Leto, która urodziła tylko dwoje dzieci, Niobe zaś czternaścioro. Artemida w zemście zastrzeliła jej córki. Ani w mitach, ani w serii Ricka Riordana Artemida nie posiadała dzieci, miała jedynie swój orszak Łowczyń, prawdopodobne jest jednak, że dzieci Artemidy miałyby podobne zdolności. Byłyby doskonałymi łucznikami, tropicielami oraz łowcami, a także miałyby zdolności rozmawiania z dzikimi zwierzętami. Zdolności kamuflażu nie byłyby im obce i mogłyby potrafić w jakimś stopniu panować nad księżycowym światłem, a co za tym idzie — lepiej mogłyby widzieć w ciemnościach. Zapewne dziedziczyłyby charakterystyczne srebrne dla bogini oczy oraz wielką odwagę i spryt. Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Artemidy! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Apollo (Ἀπόλλων) — to jeden z najbardziej wszechstronnych (o ile właśnie nie najbardziej!) bogów z całego Panteonu bóstw greckich. Apollo to bóg sztuki, muzyki, łucznictwa, zarazy, śmierci, życia, wróżb, prawdy, piękna, zdrowia i światła; patron Muz, później przejął także opiekę nad słońcem, wypierając Heliosa. Jego imię oznacza "niszczę, zabijam" (apóllymi po grecku oznaczało właśnie to), chociaż posługiwał się również przydomkiem "Jaśniejący", czyli Febus. Nazywano go także Apollinem czy Apollonem, a w rzymskiej formie nazywał się tak samo. Syn Zeusa i Leto, brat bliźniak Artemidy, bogini łowów. Atrybuty Apolla to łuk oraz lira; za swoje święte zwierzęta uznawał woły, zaś za roślinę — wawrzyn szlachetny. Miejsca poświęcone temu wszechstronnemu bogu to Delos — gdzie urodził się razem ze swoją siostrą — oraz Delfy, gdzie wyrocznie przepowiadały przyszłość w zagadkowej formie, a także Parnas. Boga tego przedstawiano, jako wysokiego, młodego, bardzo przystojnego mężczyznę bez zarostu, często nago — ciało miał smukłe i atletyczne. Nierzadko miał na głowie liść laurowy, wpleciony w złote loki. W książkach Ricka Riordana został w postaci boga ukazany, jako młody, szesnastoletni chłopak o blond włosach, który zawsze zarozumiale się uśmiecha. Postrzegany nie tylko, jako wszechstronny i utalentowany, ale też bardzo zazdrosny oraz zawistny bóg. Rick Riordan pokazał Apolla od strony wyluzowanego, życzliwego ludziom bóstwa, co prawda aroganckiego i flirciarskiego, ale też wesołego. Miał pecha w miłości — choć i kobiety, i mężczyźni pałali do niego zainteresowaniem, każdemu, kogo Apollo obierał sobie na wybrankę bądź wybranka (bóg sztuki był bowiem, jak wiadomo, wszechstronny nie tylko w kompetencjach) spotykało nieszczęście — na przykład, gdy grał z Hiacyntem, rzucając dyskiem, przez przypadek go zabił — tak naprawdę to zazdrosny bożek wiatru, Zefir, spowodował śmierć chłopaka. Dość popularnym mitem o Apollinie była rzeź dzieci Niobe, która przechwalała się przed Latoną, że jej potomstwo jest lepsze. W innym micie zabija Pytona, za którego śmierć musiał odkupić się ustanowieniem igrzysk pytyjskich. Posiadał liczne kochanki, a co za tym idzie — potomstwo. Z Kaliope miał syna, słynnego Orfeusza. Dzieci Apolla zazwyczaj nie dziedziczą wszystkich jego kompetencji, ale też nie są uzdolnione w jednym tylko kierunku. Często to uzdolnieni łucznicy, muzycy, lekarze lub poeci. Potrafią uzdrawiać dotykiem, panować nad muzyką czy dźwiękami — Apollo był tak uzdolniony, że trudno jednoznacznie określić, co dokładnie potrafią jego dzieci. Niektóre, większość, a może nawet i wszystkie, mają ograniczoną umiejętność prekognicji, czyli mają możliwość do przewidzenia przyszłych zdarzeń. Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Apolla! Łał, spodziewałam się Hekate, Janosa, Hermesa, Artemidy, Hadesa i ewentualnie Dionizosa lub jakiegoś boga od kwiatków a tu taka miła niespodzianka pozdrawiam wszystkich braci i siostry wraz z Willem Solacem :)
@Kimimao o a tak apropos tej wszechstronności to w rzeczywistości nie jest najbardziej wszechstronnym, bo nim jest Hermes z nim to taka akcja była, że Grecy prawie przeszli na wiarę w jedno bóstwo
.Mikosia.
Artemida. no ok. lubię las, itp. ale… bardziej do aresa pasuję. (jestem ultra agresywna)
nico_di_angelo2
Atena
Daughter.of.Dragons
Iris
Rossie_Kim
Hades
no nie dziwie sie
spk quiz nawet
Kayu
Afrodyta (Ἀφροδίτη) — bogini miłości, piękna, pożądania, płodności, kwiatów; patronka żeglugi, żeglarzy, kobiet lekkiego obyczaju. Uznawana powszechnie za najpiękniejszą spośród wszystkich bogiń. Jej imię oznacza "powstała z piany" — według większości mitów Afrodyta dosłownie wyłoniła się z fal i była córką Uranosa — oczywiście niedosłownie, ponieważ odcięty przez Kronosa członek Uranosa wpadł do wody i zrodził boginię miłości. Miała wiele przydomków — Anadyomene (czyli "wynurzająca się z pian morskich"), Cypryda (od Cypru), Despina, Urania, Pandemos i wiele innych. Rzymska wersja Afrodyty to Wenus nazywana również Wenerą.
Jej świętym miejscem był właśnie Cypr, u którego brzegów się wyłoniła, miała też szczególne miejsce kultu w Koryncie. Święte zwierzęta bogini to gołąb (który był także jej atrybutem), zając i łabędź, rośliny zaś to róża, mirt i sałata. Głównym atrybutem był rydwan zaprzężony w wyżej wspomniane ptaki.
Nade wszystko opiewała uczucie miłości i zawsze stawała po jej stronie, toteż nie uchodziła za boginię szczególnie okrutną, ale jak wiadomo — potrafiła taka być. Była kochliwa i pomimo tego, że małżeństwo wiązało ją z Hefajstosem, posiadała wielu kochanków, w tym i Aresa, z którym spłodziła Erosa — boga miłości. W seriach Ricka Riordana Afrodytę przedstawiono, jako boginię próżną, temperamentną, ale także bardzo kochającą — za wszelką cenę walczy o miłość; bardzo troszczy się też o swoje dzieci.
Afrodytę przedstawiano zawsze, jako niezwykle urodziwą kobietę, najpiękniejszą spośród wszystkich bogiń, często o złotych lokach — które w Grecji były symbolem nierządu — i nago, albo w szacie. Z kolei w "Percym Jacksonie" główny bohater zauważa, że Afrodyta przybiera taki wygląd, by jak najbardziej podobać się swojemu rozmówcy — krócej mówiąc, dopasowuje się do ideałów czyjegoś piękna.
Popularnym jest mit o Adonisie, cypryjskim młodym myśliwym, w którym Afrodyta się bardzo zakochała, a którego rozszarpał dzik. W innym micie — również poświęconym uczuciu miłości — Atena z litości zamienia rzeźbę, którą stworzył Pigmalion, w piękną kobietę, mężczyzna był w niej bowiem tak bardzo zakochany, że poprosił boginię o pomoc.
Dzieci Afrodyty są niezwykle urodziwe; potrafią w jakiś sposób panować nad miłością i pożądaniem oraz przekonywać innych do tego, co chcą, żeby zrobili — używają czaromowy, jak zostało to nazwane w serii. Potrafią też manipulować swoim wyglądem oraz pięknem, biegle zazwyczaj znają też język francuski.
Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Afrodyty! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Piwnica_Erena
Hades
Umieram 😩
littledog
Atena (Ἀθήνη) — bogini mądrości, sprawiedliwej wojny, strategii, patronka nauki, rzemiosła oraz rękodzieła, a także opiekunka herosów. Obok swego ojca, Zeusa, najważniejsza z bogiń zasiadająca w greckim Panteonie. Jej imię oznacza "obrończynię", choć znano Atenę pod różnym przydomkami, takimi jak Pallas (Panna), Ergane (Pracownica), Partenos (Dziewica), Polias (Patronka Miast) oraz Promachos (Pani Zastępów). W mitologii rzymskiej jej odpowiednikiem była Minerwa. Córka Zeusa oraz pierwszej jego żony, Metis (lub Metydy) — wyskoczyła z rozłupanej głowy Zeusa po tym, jak połknął ciężarną żonę.
Atrybutami Ateny są włócznia, tarcza (Egida) oraz sowa (świętym zwierzęciem Ateny był także wąż); roślina poświęcona bogini to oliwka. Patronowała Atenom i Sparcie.
Atena przedstawiana była, jako surowa, nieprzejednana kobieta z tarczą u boku, w hełmie oraz z sową na ramieniu — jej największy posąg, Atena Partenos, dwunastometrowa statua, wyglądała właśnie w ten sposób. W seriach o Percym Jacksonie przedstawiono Atenę, jako szarooką, czarnowłosą kobietę (czasem też blondynkę), która wygląda "jakby myślała o tysiącu rzeczy naraz".
Uchodziła za boginię niezwykle mądrą, rozsądną oraz sprawiedliwą, opiekowała się wieloma miastami i błogosławiła wojny w słusznej sprawie. Niezłomna, odważna i silna bogini nigdy nie wyszła za mąż — w jednym z mitów odrzuciła zaloty Hefajstosa. W serii książek jej dzieci przychodziły na świat z umysłu matki wskutek połączenia jej inteligencji oraz genialnych myśli ojców.
Atena, jako jedna z najważniejszych bogiń, występuje w wielu mitach — pojawia się, jako tkaczka w micie o Arachne, libijskiej księżniczce, która przechwalała się swoimi tkackimi umiejętnościami i po wygranym pojedynku tkackim z boginią, ta zniszczyła jej gobelin, a Arachne popełniła samobójstwo. Atena po incydencie wykazała się litością i zamieniła księżniczkę w pająka. Inne mity z Ateną to między innymi mit o wojnie trojańskiej (gdy na początku mitu Eris rzuca jabłko na stół), mit o patronacie nad Atenami (wygrała pojedynek z Posejdonem) czy w micie o Meduzie — według jednej wersji bogini i dziewczyna rywalizowały w kwestii pięknych, bujnych włosów, w innej bogini zmieniła dziewczynę w potwora po tym, jak doszło do zbliżenia Meduzy i Posejdona w świątyni.
Dzieci Ateny dziedziczą po niej szare oczy oraz niezwykłą inteligencję, często mają też dobry zmysł strategiczny, a także błyskawicznie przyswajają wiedzę oraz szybko przystosowują się do nowych rodzajów broni: nie muszą długo uczyć się, jak jej używać. Potrafią tkać. Wszystkie dzieci Ateny w seriach R. Riordana cierpiały na arachnofobię.
Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Ateny! Podziel się wynikiem w komentarzu!
super quiz mnóstwo pytań i zarąbiste odpowiedzi 😍
y...h
Artemida!
Artemida (Ἄρτεμις) — bogini łowów, łucznictwa, zwierząt, lasów, roślinności, gór, płodności, księżyca, śmierci, opiekunka rodzących kobiet oraz położnic; uważano ją także za bóstwo opiekuńcze żeglarzy ze względu na wpływ Księżyca na pływy i prądy morskie. Czasem nazywana Czystą ze względu na to, że była boginią dziewiczą. Córka Zeusa i Leto (Latony), siostra bliźniaczka Apolla, trochę od niego starsza. Zasiadała w gronie dwunastki olimpijskiej. Jej rzymski odpowiednik to Diana.
Jej atrybuty to łuk, strzały, kołczan, a za święte zwierzęta bogini uznawano łanie, jelenie, psy oraz niedźwiedzie, zaś poświęcone Artemidzie rośliny to między innymi migdały, leszczyna, oset czy jodła. Upodobała sobie polowania w lasach Arkadii, jednakże miejsce jej największego kultu to Efez, gdzie powstał Artemizjon, jej olbrzymia świątynia. Miała też swój kult w Sparcie, gdzie nad ołtarzem bogini chłostano chłopców, aby ich krew opryskała owe miejsce.
Za symbol bogini uznawano czasem półksiężyc.
W sztuce i mitach przedstawiana, jako chłopięca bogini, niedbale przepasana szatą, często w otoczeniu psów oraz swoich wiernych towarzysze, Łowczyń Artemidy. Często był przy niej jeleń, a w dłoni dzierżyła łuk, do którego na plecach trzymała strzały w kołczanie. W seriach Ricka Riordana została opisana, jako młoda, kasztanowłosa dziewczyna o srebrnych oczach; Apollo twierdzi, że nigdy nie wygląda na więcej, niż dwadzieścia lat.
Przez Greków uważana za dobroczynną boginię, ale potrafiła być brutalna i sroga; karała patrzących na nią mężczyzn. Znana też była, jako mścicielka, nie miała litości dla dziewcząt z orszaku, które złamały śluby czystości. Mimo całej tej brutalnej otoczki chętnie oddawano jej cześć i uciekano się pod jej opiekę — powszechnie uważano, że w trakcie pełni drogi są dzięki niej bezpieczniejsze, bo była postrachem dla dzikich zwierząt. Matki i młode dziewczęta modliły się do niej, chcąc uzyskać opiekę przy porodzie. Uważana za miłośniczkę muzyki i tańca. Książkowa Artemida w wykonaniu Ricka Riordana jest poważna, powściągliwa, inteligentna i uczciwa; pomimo niechęci do chłopców żywiła szacunek do Percy’ego — bardzo szanowała wielką odwagę.
Popularny mit mówi o jej bezlitosnej stronie, kiedy zamieniła Akteona w jelenia po tym, jak ten przez przypadek ujrzał ją i jej orszak, kiedy kąpały się w strumieniu. Myśliwy został rozszarpany przez swoje własne psy. Bez miłosierdzia potraktowała wszystkie siedem córek Niobe — ta przechwalała się, że jest lepsza od Leto, która urodziła tylko dwoje dzieci, Niobe zaś czternaścioro. Artemida w zemście zastrzeliła jej córki.
Ani w mitach, ani w serii Ricka Riordana Artemida nie posiadała dzieci, miała jedynie swój orszak Łowczyń, prawdopodobne jest jednak, że dzieci Artemidy miałyby podobne zdolności. Byłyby doskonałymi łucznikami, tropicielami oraz łowcami, a także miałyby zdolności rozmawiania z dzikimi zwierzętami. Zdolności kamuflażu nie byłyby im obce i mogłyby potrafić w jakimś stopniu panować nad księżycowym światłem, a co za tym idzie — lepiej mogłyby widzieć w ciemnościach. Zapewne dziedziczyłyby charakterystyczne srebrne dla bogini oczy oraz wielką odwagę i spryt.
Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Artemidy! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Kimimao
Apollo (Ἀπόλλων) — to jeden z najbardziej wszechstronnych (o ile właśnie nie najbardziej!) bogów z całego Panteonu bóstw greckich. Apollo to bóg sztuki, muzyki, łucznictwa, zarazy, śmierci, życia, wróżb, prawdy, piękna, zdrowia i światła; patron Muz, później przejął także opiekę nad słońcem, wypierając Heliosa. Jego imię oznacza "niszczę, zabijam" (apóllymi po grecku oznaczało właśnie to), chociaż posługiwał się również przydomkiem "Jaśniejący", czyli Febus. Nazywano go także Apollinem czy Apollonem, a w rzymskiej formie nazywał się tak samo. Syn Zeusa i Leto, brat bliźniak Artemidy, bogini łowów.
Atrybuty Apolla to łuk oraz lira; za swoje święte zwierzęta uznawał woły, zaś za roślinę — wawrzyn szlachetny. Miejsca poświęcone temu wszechstronnemu bogu to Delos — gdzie urodził się razem ze swoją siostrą — oraz Delfy, gdzie wyrocznie przepowiadały przyszłość w zagadkowej formie, a także Parnas.
Boga tego przedstawiano, jako wysokiego, młodego, bardzo przystojnego mężczyznę bez zarostu, często nago — ciało miał smukłe i atletyczne. Nierzadko miał na głowie liść laurowy, wpleciony w złote loki. W książkach Ricka Riordana został w postaci boga ukazany, jako młody, szesnastoletni chłopak o blond włosach, który zawsze zarozumiale się uśmiecha.
Postrzegany nie tylko, jako wszechstronny i utalentowany, ale też bardzo zazdrosny oraz zawistny bóg. Rick Riordan pokazał Apolla od strony wyluzowanego, życzliwego ludziom bóstwa, co prawda aroganckiego i flirciarskiego, ale też wesołego.
Miał pecha w miłości — choć i kobiety, i mężczyźni pałali do niego zainteresowaniem, każdemu, kogo Apollo obierał sobie na wybrankę bądź wybranka (bóg sztuki był bowiem, jak wiadomo, wszechstronny nie tylko w kompetencjach) spotykało nieszczęście — na przykład, gdy grał z Hiacyntem, rzucając dyskiem, przez przypadek go zabił — tak naprawdę to zazdrosny bożek wiatru, Zefir, spowodował śmierć chłopaka.
Dość popularnym mitem o Apollinie była rzeź dzieci Niobe, która przechwalała się przed Latoną, że jej potomstwo jest lepsze. W innym micie zabija Pytona, za którego śmierć musiał odkupić się ustanowieniem igrzysk pytyjskich. Posiadał liczne kochanki, a co za tym idzie — potomstwo. Z Kaliope miał syna, słynnego Orfeusza.
Dzieci Apolla zazwyczaj nie dziedziczą wszystkich jego kompetencji, ale też nie są uzdolnione w jednym tylko kierunku. Często to uzdolnieni łucznicy, muzycy, lekarze lub poeci. Potrafią uzdrawiać dotykiem, panować nad muzyką czy dźwiękami — Apollo był tak uzdolniony, że trudno jednoznacznie określić, co dokładnie potrafią jego dzieci. Niektóre, większość, a może nawet i wszystkie, mają ograniczoną umiejętność prekognicji, czyli mają możliwość do przewidzenia przyszłych zdarzeń.
Wszystko wskazuje na to, że jesteś dzieckiem Apolla!
Łał, spodziewałam się Hekate, Janosa, Hermesa, Artemidy, Hadesa i ewentualnie Dionizosa lub jakiegoś boga od kwiatków a tu taka miła niespodzianka pozdrawiam wszystkich braci i siostry wraz z Willem Solacem :)
Kimimao
@Kimimao o a tak apropos tej wszechstronności to w rzeczywistości nie jest najbardziej wszechstronnym, bo nim jest Hermes z nim to taka akcja była, że Grecy prawie przeszli na wiarę w jedno bóstwo
KonikVis4
hera. o nie nie na pewno nie ona! I koniec!
Kimimao
@KonikVis4 o nie! Współczuję