Stone Cold
Dobre przesłanie, z pewnością skłania do przemyśleń. Próbowałaś wpleść w to, z tego, co zauważyłam, emocje bohaterki tak, aby oprócz pouczającego morału dodać element ukazujący głębię jej cierpienia, szczególnie wskazuje na to tych kilka ostatnich linijek. I ta część wyszła niestety trochę gorzej – nie czuć w tym wyniszczenia psychicznego.
Niemniej jako coś, co miałoby wywołać poczucie winy w adresacie, sprawdza się to całkiem ładnie.

Dusk till dawn
Nie jestem fanką „Zmierzchu”, więc byłam dość negatywnie nastawiona na to opowiadanie.
Nie spodobało mi się stwierdzenie „dziewczynki wychowywane przez ojców zawsze są trzymane pod kloszem”, bo społeczeństwo czy dana grupa nigdy nie jest w stu procentach taka sama w żadnej kwestii. Ale to jedynie drobna poprawka.
Może to moje odczucie, ale reakcja bohaterki na ślady pazurów była odrobinę przesadzona. Powiedziałabym, że taki widok może powodować niepokój, może szok, zastanowienie, ale raczej nie przerażenie. Jednakże jeśli taka reakcja pasuje do twojej wizji bohaterki, to spokojnie możesz ją zostawić, a taką nienaturalną strachliwość uczynić ciekawym elementem charakteru. Byleby później trzymać się tego konsekwentnie.
Po pierwszej części mam raczej mgliste zdanie na temat tego opowiadania. Nie wiem, jak chcesz rozkręcić fabułę ani jak poprowadzisz bohaterów, więc zostawię cię tylko z tymi krótkimi przemyśleniami.

Ride
Po tym opowiadaniu kliknęłam obserwację, bo było po prostu ładne. Wczułam się w bohaterkę, zrozumiałam jej sytuację, a ty świetnie ją przedstawiłaś.

Co do twojego stylu pisania w opowiadaniach typowo nastawionych na opisywanie wydarzeń (jak „Dusk till dawn”) – jest dość przeciętnie, jednak nie powiedziałabym, że źle. Opisujesz dobrze, ale z czasem na pewno wyrobisz własny unikatowy styl. Tutaj nie ma innej rady – jedyne, co możesz zrobić, to ćwiczyć.
Ogólnie tekst jest dobrze uporządkowany, nie ma zbędnego przynudzania ani chaosu.
Twoich zdolności konstruowania fabuły i rozkręcania akcji nie ocenię, bo nie mam jak :P