Witam wszystkich, którzy tu jeszcze zaglądają. Jestem wam kilka słów wyjaśnienia: wiem, że nie odzywam się zbyt często (raz na miesiąc to mało). Jestem obecnie przed sesją, a co za tym idzie ilość nauki rośnie odwrotnie proporcjonalnie do wolnego czasu. Mogłoby się wydawać, że będę tym znudzona, ale wręcz przeciwnie – od dłuższego czasu nie czułam się tak szczęśliwa. Pomyślcie: zaliczają ci cały semestr za czytanie książek! Super!
Dawno nie czułam, że robię coś w 100% dla siebie, zawsze inni mieli wymagania wobec mnie, a ja dawałam sobą sterować. Tak było ze zmianą profilu z humana na biol-chem, przez co miałam więcej problemów niż korzyści. „Zdobędziesz dobrą pracę. Lekarz to taki ciekawy zawód. Będziesz miała z czego żyć”. Owszem, według niektórych to prawda, ale to nie to, co chcę robić. Kiedy w końcu powiedziałam „Dość!” i za wszelką cenę walczyłam, by dostać się na anglistykę, miałam wątpliwości. „Co jeśli walczę tylko o moje wyobrażenie studiów, a rzeczywistość będzie inna – gorsza?”. Tak się nie stało. Obawiałam się, że moje oczekiwania wobec tych studiów rozwieją się już po pierwszych dniach, a tu miłe zaskoczenie. Każde zajęcia sprawiają mi radość, są ciekawe i chcę nauczyć się jak najwięcej. Wiem, brzmię dziwnie… Mimo tego, że nie jest łatwo, że zajęcia trwają od rana do wieczora, a materiał jest skomplikowany, to mam więcej energii oraz zapału do pracy niż przez ostatnie trzy, cztery lata. Chcę dać z siebie wszystko dla siebie – chcę usatysfakcjonować swoje marzenia i urzeczywistnić swoje cele. Zachłysnęłam się anglistyką, nie jestem w stanie przestać o tym mówić.
To więcej niż kilka słów wyjaśnienia, ale chcę, byście mieli pełen obraz sytuacji – nie porzuciłam pisania, wręcz przeciwnie, wena potęguje się we mnie z każdym dniem, mam około 20 pomysłów na kolejne opowiadania, co chwilę widzę nowe sceny, słyszę kolejne rozmowy w zaczętych seriach. Wszystko zapisuję. Brakuje mi tylko czasu. Mam nadzieję, że chociaż część z was postara się mnie zrozumieć. Dziękuję wam wszystkim za cierpliwość i wsparcie – pozwoliliście mi dotrwać do tej chwili, nigdy wam tego nie zapomnę. Nie wiem, kiedy coś wstawię, dlatego każde takie pytanie trochę mnie boli, mam wrażenie, jakbym was porzuciła. Będę starała się z całych sił, by jak najszybciej zadowolić was kolejną częścią, kolejnym opowiadaniem…
Ms.Weasley ❤