Z powodu pewnego quizu, który dzisiaj wykonałam (link i autor oczywiście na dole), postanowiłam podzielić się z Wami czymś bardzo ważnym w moim życiu.
Mówię o zapachach.
W momencie kiedy zaczął pogarszać się mój wzrok, zauważyłam stopniowe wyostrzanie się węchu. Wzrok i słuch to dla mnie jedne z ważniejszych zmysłów w moim życiu, ale chyba nie skłamię, że równie istotną rolę odgrywa w nim węch.
Świat składa się dla mnie z zapachów. Uwielbiam herbaty, mogłabym pić je nałogowo, a ich odpowiedność do danej sytuacji czy dnia określam właśnie po ich subtelnym aromacie. Równie mocno lubię wąchać wieczorne i poranne powietrze, to tuż po deszczu i chwilę przed nim, nagrzane od słońca i wychłodzone przez szalejący wiatr. Powiadam Wam, nie zna prawdziwej przyjemności ten, kto nie zaciągał się wonią swojej skóry po przyjściu z dworu w jesienny dzień. Ubóstwiam stać w kolejce w niewielkiej piekarni na moim osiedlu z powodu zapachu świeżego pieczywa i ciepła, które roznosi się po pomieszczeniu. Bez zastanowienia zdarzy mi się za kimś obrócić w miejscu publicznym przez silną woń jego perfum. Jestem zakochana w zapachach owoców, szczególnie: jabłek, nektarynek, malin i brzoskwiń. Te wiszące na krzakach i drzewach są najbardziej intensywne.
Jednak najważniejsze są dla mnie zapachy ludzi.
Najbliższe mi osoby rozpoznałabym z zamkniętymi oczami właśnie po ich charakterystycznym zapachu, który uspokaja mnie, sprawia, że czuję się bezpiecznie i dobrze. To bardzo kojące uczucie. Gdy przytulam się do najbliższych, wącham ich i dopiero wtedy w pełni czuję ich bliskość, to że są przy mnie.
To wydaje się całkiem zabawne i pewnie w jakimś stopniu takie jest. Czasem nawet zaśmieję się na swoje transparente zaciągnięcie się ukochanymi aromatami.
A jeśli sami chcecie skupić się na zapachach, może pomóc Wam w tym quiz autorstwa @Siula
Oto link: https://samequizy.pl/zapachowe-glosowanie-2/

Nie wiem, jak Wy, ale uwielbiam zdjęcia w takiej stylistyce, mogłabym je oglądać całymi dniami.

Jadę jutro do miejsca, które mogę uznać za jedno z tych, w których czuję się jak w domu. Niechorze to dla mnie miasteczko wyjęte spoza pewnego czasu i przestrzeni, które zdążyłam mocno pokochać. Zawsze gdy z niego wyjeżdżam, czuję się bogatszym człowiekiem, mając tu na myśli wartości czysto duchowo-psychiczne. Bo fizycznie wyjeżdżam o 2 kg cięższa, haha. Niechorze to miejsce z drugą, najcudowniejszą knajpką na świecie (bo na pierwszym miejscu zawsze będzie dla mnie magiczna Bezia w Poznaniu). W Przystani Rybackiej w Niechorzu mają pyszne jedzenie, przemiłe kelnerki i muzykę na żywo w letnim sezonie, która zawsze porusza mnie równie mocno. Nie zliczę, ile utworów poznałam dzięki tym codziennym koncertom, które teraz mają dla mnie ogromną wartość. Czuję, że w jakiś sposób to miejsce mnie ukształtowało, a część moich losów jest ściśle połączona z tamtą białą knajpką. Swoją drogą na moim profilu znajdziecie opowiadanie, gdzie mocno inspirowałam się właśnie Przystanią Rybacką z Niechorza. Podrzucę Wam tutaj link:
https://samequizy.pl/chlopiec-z-gitara/
Gdyby nie magia, która panoszy się po Niechorzu, nie miałabym pewnie teraz kontaktu z @Norxegyan której zawdzięczam sporą górę lodową; gdyby nie ona nie zaczęłabym pisać tutaj i chyba w ogóle, dzięki niej nie panikuję przy malowaniu własnych brwi i dzięki niej w ogóle tak jakoś przychylniej na siebie patrzę. Jest bardzo wartościową babą.
Niechorze to miejsce pełne dziwów i niewytłumaczalnych zrządzeń losu. Miejsce pełne uśmiechów, muzyki, wiary i miłości do ludzi.